Psalms 106
1 Alleluja. Wysławiajcie PANA, ponieważ jest dobry, Tak, Jego łaska trwa na wieki!
2 Kto jest w stanie wysłowić potężne dzieła PANA I rozgłosić całą Jego chwałę?
3 Szczęśliwi ci, którzy strzegą prawa I zawsze postępują sprawiedliwie.
4 Wspomnij o mnie, PANIE, przez życzliwość dla swego ludu, Przybądź do mnie ze swoim zbawieniem,
5 Abym oglądał powodzenie Twoich wybranych, Radował się radością Twojego narodu I miał udział w chlubie Twojego dziedzictwa!
6 Zgrzeszyliśmy — my i nasi ojcowie, Zawiniliśmy, postąpiliśmy bezbożnie.
7 Nasi ojcowie w Egipcie nie zwracali uwagi na Twoje cuda, Nie pamiętali o Twojej wielkiej łasce, Buntowali się też nad morzem — Morzem Czerwonym.
8 A jednak wybawił ich ze względu na swe imię, Po to, aby okazać swą potęgę.
9 Wydał rozkaz Morzu Czerwonemu — i wyschło! Przeprowadził ich przez głębiny niczym przez pustynię.
10 Wybawił ich też z ręki tych, którzy ich nienawidzili, I wykupił ich z ręki wroga.
11 Ich ciemięzców przykryła woda — Nie pozostał ani jeden!
12 Wtedy uwierzyli Jego Słowu I śpiewali na Jego chwałę.
13 Szybko jednak zapomnieli o Jego czynach, Nie czekali na Jego radę.
14 Zapałali żądzą na pustyni I wystawili tam Boga na próbę.
15 Wówczas dał im to, czego pożądali, Posłał jednak również słabość na ich dusze.
16 Zazdrościli także Mojżeszowi w obozie Oraz Aaronowi, którego PAN poświęcił,
17 Ale rozwarła się ziemia i pochłonęła Datana, Zamknęła się nad całą zgrają Abirama!
18 Zapłonął ogień przeciwko buntownikom I płomienie strawiły bezbożnych.
19 Zrobili sobie również cielca na Horebie I kłaniali się lanemu posągowi.
20 Zamienili swoją Chwałę Na posąg cielca jedzącego trawę!
21 Zapomnieli o Bogu, swym Wybawcy, Który dokonał wielkich dzieł w Egipcie,
22 Cudów w ziemi Chama I budzących grozę czynów nad Morzem Czerwonym.
23 Dlatego postanowił ich wygubić — i tak by się stało, Gdyby nie Mojżesz, Jego wybrany, Który stanął przed Nim w wyłomie, By ułagodzić Jego gniew, powstrzymać wolę zniszczenia.
24 Pogardzili również upragnioną ziemią — Nie uwierzyli Jego Słowu.
25 Szemrali w swoich namiotach, Nie słuchali głosu PANA.
26 Wtedy podniósł na nich swoją rękę, By doprowadzić do ich upadku na pustyni,
27 Rozrzucić ich potomstwo wśród obcych narodów I rozproszyć ich po przeróżnych ziemiach.
28 Przyłączyli się też do Baala z Peor I jedli ofiary, które składano zmarłym.
29 Rozgniewali Go swoimi postępkami I dlatego spadła na nich plaga.
30 Wówczas powstał Pinechas i dokonał sądu, I plaga została powstrzymana,
31 A jemu poczytano to za sprawiedliwość — Z pokolenia w pokolenie, na wieki.
32 Następnie rozgniewali Go u wód Meriba Tak, że Mojżesz ucierpiał z ich powodu:
33 Właśnie przez nich był tak rozgoryczony, Że padły z jego ust nieprzemyślane słowa.
34 Nie wytępili ludów — A to nakazał im PAN —
35 Lecz spowinowacali się z narodami I uczyli się postępować jak one.
36 Zaczęli służyć ich bóstwom, A te stały się dla nich pułapką:
37 Składali w ofierze demonom Swych synów i swoje córki.
38 Przelewali niewinną krew, Krew swoich synów i córek, W ofierze bóstwom Kanaanu! W ten właśnie sposób ziemia została skalana krwią.
39 Splamili się przez swe dzieła, Scudzołożyli czynami.
40 Dlatego płomienny gniew PANA spadł na Jego lud, Jego dziedzictwo zaczęło budzić w Nim odrazę.
41 Wydał ich więc na pastwę narodów; Zapanowali nad nimi ci, którzy ich mieli w nienawiści.
42 Gnębili ich wrogowie, Upokarzali pod swoimi rządami.
43 Wybawiał ich wiele razy, Lecz oni buntowali się w swoich planach I pogrążali w swych winach.
44 On jednak wejrzał na ich niedolę I wysłuchał ich wołania o pomoc.
45 Wspomniał o nich przez wzgląd na swe przymierze I zlitował się w swej wielkiej łasce.
46 Wzbudził miłosierdzie dla nich U wszystkich, którzy ich zniewolili.
47 Wybaw nas, PANIE, nasz Boże, I zgromadź nas spośród narodów, Abyśmy mogli dziękować Twemu świętemu imieniu I szczycić się tym, że wielbimy Ciebie!
48 Błogosławiony niech będzie PAN, Bóg Izraela, Od wieków aż na wieki! A cały lud niech powie: Alleluja! Niech tak się stanie!