Psalms 107
1 Wysławiajcie PANA, ponieważ jest dobry, Ponieważ Jego łaska trwa na wieki!
2 Niech to powiedzą odkupieni przez PANA, Ci, których wykupił z ręki gnębiciela,
3 Zebrał z przeróżnych krajów: Ze wschodu i zachodu, Z północy i z południa!
4 Błądzili po pustyni, po pustkowiach, Nie mogli znaleźć drogi do miejsc zamieszkałych;
5 Dręczył ich głód i pragnienie, Byli też bliscy załamania.
6 I wtedy, w swojej niedoli, wołali do PANA — A On wyzwolił ich z pognębienia,
7 Poprowadził ich prostą drogą, Tak że doszli do miast zamieszkałych przez ludzi.
8 Niech wysławiają PANA, Jego łaskę i cuda na rzecz synów ludzkich,
9 Gdyż nakarmił spragnioną duszę, A jej głód zaspokoił dobrem!
10 Serca ludzi siedzących w ciemności i pogrążonych w mroku, Związanych nędzą i żelazem
11 Z powodu swego buntu przeciw słowom Boga Oraz pogardy dla rad Najwyższego,
12 Upokorzył mozołem, A gdy się potykali, nie miał im kto pomóc.
13 I wtedy, w swojej niedoli, wołali do PANA — A On wyzwolił ich z pognębienia;
14 Wyprowadził z ciemności oraz z gęstego mroku I skruszył to, co ich trzymało w więzieniu.
15 Niech wysławiają PANA, Jego łaskę i cuda na rzecz synów ludzkich,
16 Gdyż wyrwał wrota ze spiżu I połamał żelazne zasuwy.
17 Potracili rozum, i przez swe nieprawości, przez swoje winy cierpieli.
18 Obrzydł im wszelki pokarm, Stanęli na progu śmierci.
19 I wtedy, w swojej niedoli, wołali do PANA, A On wyzwolił ich z pognębienia,
20 Posłał swoje Słowo, uzdrowił ich I ochronił przed całkowitym zniszczeniem.
21 Niech wysławiają PANA, Jego łaskę i cuda na rzecz synów ludzkich,
22 Niech złożą dziękczynne ofiary I niech z radością sławią Jego czyny!
23 Ci, którzy na statkach wyruszyli w morze, Prowadzili handel na zamorskich szlakach,
24 Ci widzieli wielkie dzieła PANA, Jego cuda na bezkresnych głębiach.
25 Oto wydał rozkaz — zerwała się wichura! Podniosły się potężne fale!
26 Parli w górę ku niebu, Pruli w dół, w otchłanie, Ich dusze zastygały w przerażeniu.
27 Zataczali się i chwiali jak pijani, Ich mądrość poszła w rozsypkę.
28 I wtedy, w swojej niedoli, wołali do PANA, A On wyzwolił ich z pognębienia,
29 Uciszył wzburzone morze I uspokoił jego fale.
30 Ucieszył ich ten spokój, Uradowało to, że ich wprowadził do upragnionej przystani.
31 Niech wysławiają PANA, Jego łaskę i cuda na rzecz synów ludzkich,
32 Niech Go wywyższają w zgromadzeniu ludu I chwalą Go w radzie starszych!
33 Zamienił rzeki w pustynię, A źródła wód w suchą ziemię —
34 Z powodu zła swych mieszkańców Żyzna ziemia stała się ugorem.
35 Ale także pustynię zamienił w jeziora I suchą ziemię w źródła.
36 W niej osadził głodnych, A oni wybudowali tam miasto na mieszkanie.
37 Obsiali pola, zasadzili winnice I zebrali obfite plony.
38 Błogosławił im i bardzo się rozrośli, Zadbał też, by nie zabrakło im bydła.
39 [Ich wrogowie natomiast] zmaleli i podupadli Przez ucisk, nieszczęście i rozpacz.
40 Dostojnych dotknął pogardą, Zmusił do błądzenia po pustynnych bezdrożach,
41 Ale ubogiego wyprowadził z nędzy, A jego rodzinę rozmnożył niczym owce w stadzie.
42 Prawi to zobaczą — i ogarnie ich radość, Wszelkie bezprawie natomiast zamknie swoje usta.
43 Kto mądry, niech z tego korzysta I niech rozważa w swych myślach przejawy łaski PANA!