Bible

1 Til korleiaren. Etter «Mut labbén». Ein Davids-salme. 2 Eg vil takka deg, Herre, ¬av heile mitt hjarta og fortelja om alle dine under. 3 Eg vil gleda og fagna meg i deg og lovsyngja ditt namn, ¬du Høgste. 4 For mine fiendar drog seg ¬tilbake, dei snåva og gjekk til grunne ¬for ditt åsyn. 5 Ja, du har ført mi sak ¬og min strid, har sett deg på trona, ¬du rettvise domar. 6 Du truga folkeslag, ¬gjorde ende på dei vonde og strauk ut deira namn ¬for evig. 7 Fienden er ferdig, ¬øydelagd for alltid; folket dreiv du ut or byane, og ingen minnest dei meir. 8 Herren tronar til evig tid, han har reist sitt domarsete. 9 Han dømer verda med rettferd, feller rettvis dom over folkeslag. 10 Herren er ei borg ¬for dei trælka, ei borg i trengselstider. 11 Dei som kjenner ditt namn, ¬lit på deg, for du sviktar ikkje dei ¬som søkjer deg, Herre. 12 Syng for Herren, ¬som bur på Sion, kunngjer hans storverk ¬mellom folka! 13 Han straffar dei ¬som er skuldige i drap, men tek seg av dei hjelpelause og gløymer ikkje deira skrik. 14 Ver meg nådig, Herre, ¬og sjå den naud som mine fiendar ¬har valda meg. Du fører meg opp ¬frå dødens portar, 15 så eg kan fortelja ¬om alle dine storverk og jubla over di frelse ¬i Sions portar. 16 Folkeslag sokk ¬i den grava dei grov, deira føter vart fanga ¬i garnet dei sette. 17 Herren openberra seg ¬og heldt dom; dei gudlause vart fanga ¬i si eiga gjerning. 18 Til dødsriket ¬skal dei gudlause fara, alle folkeslag som gløymer Gud. 19 Men dei fattige ¬vert ikkje gløymde for alltid, dei hjelpelause ¬er ikkje for evig utan von. 20 Reis deg, Herre! Lat ikkje menneske få makta, lat folkeslag få ¬sin dom for ditt åsyn! 21 Set redsle i folka, Herre, så dei skjønar ¬at dei berre er menneske.