Bible

1 Son min, gjev akt på ¬min visdom, vend øyra til mitt skjøn! 2 Så kan du ta vare på gode råd og vakta på kunnskapen ¬når du talar. 3 Framand kvinne ¬har honning på lippa, sleipare enn olje ¬er hennar tunge. 4 Men til sist er ho beisk ¬som malurt og kvass ¬som eit tvieggja sverd. 5 Hennar fotsteg fører til døden, til dødsriket går hennar fet. 6 Ho aktar ikkje på livsens stig, ho vinglar vegvill, ¬men merkar det ikkje. 7 Så høyr på meg, mine born, vik ikkje av frå dei ord eg talar! 8 Hald deg unna ¬annan manns kone, kom ikkje nær hennar dør! 9 Elles må du gje ¬din ungdoms kraft til andre, dine beste år ¬til ein nådelaus herre. 10 Framande får metta seg ¬av det du eig, det du vann med ditt strev, ¬går til annan manns hus. 11 Så må du stynja i di ¬siste stund, når kroppen og holdet ¬tærest bort, 12 og seia: ¬«Korleis kunne eg hata tukt og ikkje bry meg om refsing! 13 Eg høyrde ikkje ¬på dei som rettleidde meg, og lydde ikkje ¬på dei som lærte meg. 14 Det hadde nær gått ille ¬med meg då folket var samla til ting.» 15 Drikk or din eigen brunn, rennande vatn ¬or di eiga kjelde! 16 Lat ikkje kjeldene dine ¬renna ut på gata, bekkene dine strøyma ¬på torg og plassar! 17 Du skal ha dei heilt ¬for deg sjølv og ikkje dela dei med andre. 18 Då skal kjelda di vera velsigna. Gled deg over ¬din ungdoms kone, 19 den elskelege hind, ¬den yndefulle gasell! Fryd deg støtt ¬ved hennar barm, lat alltid hennar kjærleik ¬gjera deg ør! 20 Son min! Kvifor skal annan manns kone ¬få gjera deg ør, kvifor ta framand kvinne ¬i famn? 21 Herren ser kvar mannen går, gjev akt på alle hans stigar. 22 Den gudlause vert fanga ¬av sin eigen udåd, syndene held han fast ¬som snarer. 23 Han må døy ¬fordi han ikkje får tukt, i sin store dårskap ¬går han til grunne.