Bible

1 Rosa deg ikkje ¬av morgondagen, for du veit ikkje ¬kva han ber i sitt fang. 2 Ein annan skal rosa deg, ¬ikkje du sjølv, ein framand, ¬ikkje dine eigne lipper. 3 Steinen er tung, ¬og sand veg mykje, men tyngre er det ¬å vera arg på ein dåre. 4 Harmen er ei gru ¬og vreiden ein flaum, men kven kan stå seg ¬mot avundsykje? 5 Betre er openberr refsing enn kjærleik ¬som ein held duld. 6 Ein ven er trufast ¬jamvel når han slår, men fiendens kyss ¬er svikefulle. 7 Den mette vrakar ¬den finaste honning, alt beiskt smakar søtt ¬for den svoltne. 8 Lik ein sporv som flyg ikring ¬langt ifrå reiret, er ein mann som flakkar om ¬borte frå heimen. 9 Olje og røykjelse ¬gleder hjarta, så òg ein vens kjærleik meir enn gode råd. 10 Gjev ikkje slepp på din ven og på venen åt far din; gå ikkje heim til bror din ¬den dagen du er i naud. Ein granne ¬som bur tett attmed, er betre enn ein bror ¬langt borte. 11 Ver klok, son min, ¬og gled mitt hjarta, så eg kan svara ¬dei som spottar meg. 12 Den kloke ser ulukka koma ¬og gøymer seg, dei godtrune går på og ¬må bøta. 13 Ta kleda frå den ¬som har borga for ein annan, ta pant hjå han ¬for framand kvinne. 14 Når nokon med høg røyst velsignar sin neste ¬tidleg om morgonen, er det å rekna ¬som ei forbanning. 15 Si-drop frå taket ¬ein regnversdag og trettekjær kvinne ¬liknar kvarandre. 16 Å stansa henne ¬er som å halda på vind, som å gripa olje ¬med høgre handa. 17 Jern sliper jern, og det eine mennesket ¬sliper det andre. 18 Den som steller fikentreet sitt, ¬får nyta frukta av det; den som vaktar herren sin, ¬vinn ære. 19 Som andletet speglar seg ¬i vatnet, kjenner eit menneske seg att ¬i eit anna. 20 Dødsrike og avgrunn ¬vert aldri mette, og menneskeaugo ¬får aldri nok. 21 Sølvet smeltar dei i digelen og gullet i smelteomnen, men mannen mælest ¬etter sitt gjetord. 22 Om du støyter ein dåre ¬i morteren og knuser han saman ¬med gryna, går dårskapen likevel ikkje ¬av han. 23 Merk deg vel ¬korleis sauene dine ser ut, og syt vel for buskapen din! 24 For rikdom varer ikkje evig, eit diadem går ikkje alltid ¬frå ætt til ætt. 25 Når graset er borte ¬og håa kjem til synes, og folk samlar ¬fjellgraset saman, 26 då har du lam ¬og kan få deg klede og bukkar ¬til å kjøpa ein åker for; 27 du har geitemjølk nok ¬til mat for ditt hus, til livsopphald ¬for jentene dine.