Proverbs 17
1 Ein turr brødbit ¬i ro og fred er betre enn festmåltid ¬med trette i huset.
2 Det kan henda at ein klok træl får råda over ein uvisleg son og får dela arven med brørne.
3 Sølvet smeltar dei i digelen og gullet i smelteomnen, men hjarto er det Herren ¬som prøver.
4 Ugjerningsmannen ¬aktar på vonde tunger, lygnaren høyrer ¬på skadeleg snakk.
5 Den som spottar den fattige, ¬hånar hans skapar, den som gleder seg over ¬ulukke, slepp ikkje straff.
6 Barneborn er ei krone ¬for dei gamle, og borna er stolte ¬av fedrane sine.
7 Det sømer seg ikkje for dåren ¬å bruka store ord, enn mindre for ein stormann ¬å lyga.
8 Ein lukkestein ¬er ei gåve for eigaren, kvar han vender seg, ¬går det han godt.
9 Den som dekkjer over skuld, ¬legg vinn på venskap, den som fer med slarv, ¬skil ven frå ven.
10 Skjenn har betre verknad ¬på den vituge enn hundre slag på dåren.
11 Den vonde vil ikkje ¬anna enn opprør, men eit nådelaust sendebod ¬kjem til han.
12 Det er betre å møta ei binne ¬som har mist sine ungar, enn å møta ein dåre, ¬dum som han er.
13 Når nokon løner godt ¬med vondt, skal ulukka aldri ¬vika frå huset hans.
14 Å yppa strid ¬er som å opna for vatn. Hald opp før tretta bryt laus!
15 Både å frikjenna ein skuldig ¬og å døma ein rettferdig er ein styggedom for Herren.
16 Kva hjelper pengar ¬i handa på dåren? Kan han kjøpa seg visdom ¬når han ikkje har vit?
17 Ein ven viser alltid kjærleik, og ein frende er fødd ¬til å hjelpa i naud.
18 Tankelaus er den ¬som gjev handslag og borgar for nesten sin.
19 Den som likar trette, ¬likar synd; og den som lagar ¬ei stor dør, søkjer sin eigen undergang.
20 Det falske hjarta ¬finn inga lukke, er tunga svikefull, ¬kjem ein i naud.
21 Sorg får den ¬som har ein dåre til son, far til ein narr har inga glede.
22 Glede i hjarta gjev god helse, mismod tærer på merg ¬og bein.
23 Den vonde tek gåver ¬ut or si lomme, med dei vil han rengja retten.
24 Den kloke har visdom for auga, men dårens augo ¬når til heimsens ende.
25 Ein uvitug son argar far sin, er til beisk sorg ¬for henne som fødde han.
26 Det er ille for rettvis mann ¬å måtta betala bot, men at stormenn vert slegne, ¬er i strid med all rett.
27 Klok er den som sparer ¬på orda, den kaldblodige ¬er ein vitug mann.
28 Når dåren teier, ¬går han òg for vis, når han held munn, ¬gjeld han for klok.