Bible

1 Kvinnevisdom ¬byggjer huset, men dårskap ¬riv det ned med hendene. 2 Den som ferdast rett, ¬har age for Herren, den som går krokvegar, ¬vanvørder han. 3 Dårens munn ¬vert eit ris for hans hovmod, men for vismenn ¬er lippene eit vern. 4 Utan oksar er krubba tom, med sterke stutar ¬fylgjer stor avling. 5 Eit ærleg vitne lyg ikkje, men falske vitne fer med lygn. 6 Ein spottar søkjer visdom, ¬men finn han ikkje; for den som er klok, ¬er det lett å få kunnskap. 7 Hald deg borte ¬frå dumme menn, du finn ikkje vit ¬på lippene deira. 8 Det er klok manns visdom ¬at han kjenner sin veg, og dårars dårskap ¬at dei narrar seg sjølve. 9 Dårane spottar skuldofferet, men velvilje rår ¬mellom ærlege folk. 10 Hjarta kjenner si eiga sorg, og ingen annan ¬er med det i gleda. 11 Gudlause folk ¬får sitt hus lagt i øyde, men ærlege folk ¬ser teltet sitt bløma. 12 Om mannen meiner ¬at vegen er rett, kan han likevel enda i døden. 13 Jamvel når ein ler, ¬kan hjarta lida, og gleda endar ofte med sorg. 14 Den fråfalne får att for si ferd, og ein god mann ¬held seg borte frå han. 15 Ein godtruen mann ¬trur alt som vert sagt, den kloke gjev akt på sine steg. 16 Den vise ottast ¬og skyr det vonde, dåren går på ¬og kjenner seg trygg. 17 Den som er bråsint, ¬gjer dumme ting, den som tenkjer seg om, ¬vert mislikt. 18 Det dei godtrune får, ¬er dårskap, men dei kloke vert krona ¬med kunnskap. 19 Dei vonde må bøya seg ¬for dei gode, dei gudlause står ved dørene ¬åt dei rettferdige. 20 Jamvel av vener ¬vert den fattige hata, men mange er dei ¬som elskar den rike. 21 Synd gjer den ¬som vanvørder sin neste, sæl er den som har medynk ¬med armingar. 22 Dei som tenkjer ut vondt, ¬fer vilt, dei som har godt i tankar, ¬møter miskunn og truskap. 23 Alt strev fører vinning ¬med seg, men tomt snakk gjev berre tap. 24 Dei vise vert krona ¬med rikdom, dårars dårskap ¬er alltid dårskap. 25 Eit ærleg vitne bergar liv, men ein svikar er den ¬som fer med lygn. 26 Den som ottast Herren, ¬har eit trygt vern, og for hans born er det livd. 27 Age for Herren ¬er ei kjelde til liv, ei hjelp som bergar ¬frå dødens snarer. 28 Mykje folk ¬er ei ære for kongen, men for lite folk ¬gjer at fyrsten fell. 29 Visleg mann har godt skjøn, bråsinne er den største ¬dårskap. 30 Ro i hugen gjev kroppen liv, lidenskap er som rotenskap ¬i bein. 31 Den som er hard ¬med ein arming, spottar hans skapar, den som er mild mot dei ¬fattige, ærar Gud. 32 Den gudlause fell ¬for sin eigen vondskap, i sin ærlegdom ¬finn den rettferdige livd. 33 I klok manns hjarta ¬finn visdomen ro, men hjå dårar ¬gjev han seg til kjenne. 34 Rettferd lyfter eit folk, men synd er ei skam for folka. 35 Kongen likar den kloke tenar, men harmast på den ¬som skjemmer seg ut.