Bible

1 Eg har gjort ein avtale ¬med augo mine at eg ikkje skal sjå på ei møy. 2 Kva lut fekk eg elles ¬av Gud i himmelen, kva arv frå Den Allmektige ¬i det høge? 3 Ulukke kjem over den ¬som gjer urett, og vanlagnad over den ¬som gjer vondt. 4 Ser ikkje Gud korleis eg ferdast, tel han ikkje alle mine steg? 5 Skulle eg ha fare med svik og vore snar på foten ¬til å lura folk? 6 Lat Gud berre vega meg ¬på rettferds vekt, så skal han skjøna ¬at eg er heil i mi ferd. 7 Har eg bøygt av frå vegen og med augo fylgt det ¬som hugar mitt hjarta, finst det flekker ¬på mine hender, 8 då kan ein annan få eta ¬det eg har sått, og grøda kan rivast opp ¬med rot. 9 Har eg late meg dåra ¬av kvinner, har eg stått på lur ¬ved døra åt min neste, 10 då skal kona mi ¬mala korn for ein annan og andre få bøya seg ¬ned over henne! 11 For det ville vera skamlaus ferd, ei misgjerning ¬som fører til straff, 12 ja, ein eld som tærer ¬radt til avgrunnen; han skulle øyda all mi avling. 13 Krenkte eg retten ¬når eg hadde sak med min træl ¬eller mi trælkvinne, 14 kva skulle eg då gjera når Gud stod opp til doms, kva skulle eg svara når han granska mi sak? 15 Han som skapte meg i mors liv, har ikkje han skapt ¬den andre òg? Er det ikkje den same Gud som har forma oss begge ¬i mors liv? 16 Har eg sagt nei til småkårsfolk når dei bar fram sine ynske, og sløkt glansen i augo ¬på enkjer? 17 Har eg ete mitt brød åleine, så farlause ikkje ¬fekk smaka det? 18 Nei, som ein far ¬har eg fostra dei heilt frå min ungdom, og frå fyrste stund ¬har eg teke meg av enkjer. 19 Kunne eg sjå at nokon flakka ikring ¬utan klede, at den fattige ikkje hadde ¬eit teppe? 20 Måtte han ikkje velsigna meg fordi han fekk verma hoftene med ull frå lamma mine? 21 Har eg lyft hand ¬mot ein farlaus, fordi eg visste ¬eg fekk medhald i retten, 22 så lat mitt aksleblad ¬losna frå nakken og armen min gå or led! 23 For då vart eg gripen ¬av redsle frå Gud, kunne ikkje stå meg ¬mot hans velde. 24 Har eg sett mi von til gull eller sagt at eg lit ¬på det fine gullet? 25 Har eg gledt meg ¬fordi rikdomen auka, fordi eg vann mykje gods ¬med mi hand? 26 Når eg såg at solljoset stråla og at månen steig i sin glans, 27 då lét eg meg aldri dåra til å hylla dei med løynlege ¬kyss. 28 Nei, det hadde vore ¬ei misgjerning som førte til straff; då hadde eg fornekta Gud ¬i det høge. 29 Har eg gledt meg ¬over min fiendes fall eller jubla når ulukka råka han? 30 Eg lét aldri min munn ¬få synda så at eg forbanna han ¬og ynskte han døden. 31 Mitt husfolk kan sanneleg seia: «Fekk ikkje alle eta seg mette av kjøtet på hans bord?» 32 Og aldri laut ein framand liggja utfor mitt hus om natta; eg opna dørene for farande folk. 33 Har eg løynt mine synder ¬så som folk har for skikk, og gøymt mi skuld ved barmen, 34 av di eg var redd ¬for den store hopen, knust av vanvørdnad ¬frå ættefrendar, så eg heldt meg i ro ¬og ikkje gjekk ut? 35 Gjev einkvan ville høyra ¬på meg! Sjå, her er mi underskrift – lat Den Allmektige ¬svara meg! Gjev eg hadde det skrivet som min motpart har sett opp! 36 Då skulle eg ta det på aksla, setja det som eit diadem ¬på mitt hovud! 37 Eg skulle svara han ¬for alle mine steg og møta han som ein fyrste. 38 Dersom min åker skrik ¬imot meg og alle hans fòrer græt, 39 dersom eg utan vederlag ¬har tært på hans kraft og gjort livet tungt ¬for dei som eig han, 40 så lat det veksa klunger ¬i staden for kveite og ugras i staden for bygg! Her endar Jobs ord.