Bible

1 Då tok Job til ords og sa: 2 Ja, de er sanneleg ¬noko til karar! Med dykk døyr nok ¬visdomen ut. 3 Men eg òg har vit, eg er ikkje ringare mann enn de. Kven kjenner ikkje til slikt? 4 Eg er til lått for mine vener, eg som ropa til Gud ¬og fekk svar, eg som er rettvis og ærleg. 5 «Bry deg ikkje om ulukka!» tenkjer dei som er trygge. «Ho ventar dei ¬som er ustøe på foten.» 6 Valdsmenn får ha sine telt ¬i fred; trygge er dei ¬som vekkjer Guds vreide og trur dei har Gud i si hand. 7 Spør berre dyra, ¬dei skal læra deg, himmelens fuglar, ¬dei skal gje deg kunnskap. 8 Eller tenk på jorda, ¬ho kan opplysa deg, fisken i havet ¬har noko å fortelja. 9 Kven skjønar ikkje, ¬når han ser alt dette, at Gud har skapt det ¬med si kraft? 10 Han har kvar levande sjel ¬i si hand og rår over ånda ¬i kvar manns kropp. 11 Prøver ikkje øyra ¬dei ord som vert sagde, liksom ganen smakar på maten? 12 Er det berre dei gamle ¬som har visdom, berre eit langt liv ¬som gjev skjøn? 13 Hjå Gud er visdom og velde, han legg planar med vit. 14 Når han riv ned, ¬byggjer ingen opp; når han stengjer for ein mann, ¬kan ingen opna. 15 Sjå, han demmer for vatnet, ¬då turkar det bort, han slepper det ut, ¬og det riv jorda med seg. 16 Hjå han er styrke og klokskap; han rår over den som fer vilt, og over den som fører vilt. 17 Rådsherrar ¬fører han berrføtte bort, og domarar gjer han til dårar. 18 Han løyser kongars lekkjer og bind hoftekledet om dei. 19 Han fører prestar ¬berrføtte bort og feller mektige menn. 20 Han tek mælet ¬frå pålitelege folk og dømekrafta frå dei eldste. 21 Han auser vanvørdnad ¬ut over fyrstar og løyser beltet på sterke menn. 22 Han avslører det ¬som er løynt i mørkret, og det ¬som er stummande mørkt, fører han fram i ljoset. 23 Han lèt folka auka ¬– og gjer ende på dei, lèt folkeslag breia seg ¬– og fører dei bort. 24 Han tek vitet ¬frå landsens hovdingar og fører dei vilt i veglaus audn. 25 Dei fomlar i mørker, ¬og det ljosnar ikkje, han lèt dei raga ¬som drukne menn.