Bible

1 For Sions skuld ¬vil eg ikkje teia, for Jerusalems skuld ¬vil eg ikkje vera still, før hennar rett ¬strålar fram med glans og hennar frelse ¬som ein brennande fakkel. 2 Då skal folkeslag sjå di rettferd og alle kongar din herlegdom. Du skal få eit nytt namn, som Herren sjølv skal gje deg. 3 Du skal vera ein herleg krans ¬i Herrens hand, ein kongeleg hovudprydnad i handa åt din Gud. 4 Du skal ikkje lenger kallast ¬«Den forlatne», og ditt land skal ikkje meir ¬heita «Øydemark». Men du skal kallast ¬«Mi kjære», og landet ditt ¬skal heita «Kone». For Herren skal ha deg kjær, og landet ditt skal takast ¬til ekte. 5 Som ein ungdom gifter seg ¬med ei møy, skal dine søner ta deg til ekte. Og som ein brudgom ¬gleder seg over si brur, skal din Gud gleda seg ¬over deg. 6 På murane dine, Jerusalem, har eg sett vaktmenn. Og dei skal aldri teia anten dag eller natt. De som prisar Herren, unn dykk ikkje ro! 7 Lat heller ikkje han få ro før han byggjer opp att ¬Jerusalem og gjer byen til ein lovsong ¬på jorda. 8 Herren har svore ¬ved si høgre hand og ved sin veldige arm: Aldri meir skal eg gje ditt korn til føde for dine fiendar, og ikkje skal framande ¬drikka din vin, som du har hatt møda med. 9 Nei, dei som haustar kornet, skal eta det og prisa Herren; og dei som sankar druene, skal drikka vinen i mine heilage tempelgardar. 10 Dra ut, dra ut gjennom ¬portane, og ryd ein veg for folket! Bygg, ja bygg ein kongsveg og reinsa han vel for stein! Reis ei merkestong for folka! 11 Høyr, Herren lèt det ljoma til heimsens ende: Sei til Sions dotter: Sjå, di frelse kjem! Sjå, dei han fekk i løn, ¬er med han, dei han vann, går føre han. 12 Dei skal kallast ¬det heilage folket, dei som Herren har løyst ut. Og sjølv skal du kallast ¬den søkte, byen som ikkje ligg aud og tom.