Bible

1 Herre, du er min Gud. Eg lovar deg ¬og prisar ditt namn. For i truskap og sanning ¬har du fullført dei under du planla i gamal tid. 2 Du gjorde byen til ei steinrøys, festningsbyen til ein grushaug. Borga åt dei framande ¬er jamna med jorda, ho skal aldri byggjast meir. 3 Difor skal eit mektig folk ¬æra deg, i valdsmenns by ¬skal dei ottast deg. 4 Du vart eit vern ¬for dei verjelause, eit vern for dei fattige ¬i deira naud, ei livd mot styrtregn, ¬ein skugge mot hete. For valdsmenns fnysing er som styrtregn mot muren, 5 som hete i eit utturka land. Du døyvde bråket ¬åt dei framande. Som ei sky ¬gjev skugge mot heten vart songen ¬åt valdsmenn døyvd. 6 På dette fjellet skal Herren, ¬Allhærs Gud, gjera eit gjestebod for alle folk, eit gjestebod med feite retter, eit gjestebod med gamal vin, med feite, mergfulle retter og gamal, klåra vin. 7 På dette fjellet skal han ta bort det sløret som ligg ¬over alle folk, det sveipet som er lagt ¬over alle folkeslag. 8 Han skal gjera døden ¬til inkjes for alltid. Herren vår Gud skal turka tårene av alle andlet. Sitt folks vanære ¬skal han ta bort frå heile jorda. For Herren har tala. 9 Den dagen skal dei seia: «Sjå, dette er vår Gud! Vi venta på han, og han frelste oss; dette er Herren som vi ¬venta på. Lat oss gleda og fagna oss ¬over hans frelse!» 10 For Herrens hand skal kvila over dette fjellet. Men moabittane skal trakkast ¬ned i sitt land, liksom halm vert nedtrakka ¬i gjødselvatn. 11 Der breier dei ut sine hender lik den som legg på sum. Men Herren bøyer ¬deira hovmod kor dei så kavar med hendene. 12 Dine høge festningsmurar ¬støyter han ned, han jamnar dei med jorda og styrtar dei i støvet.