Bible

1 Ord av Forkynnaren, son til David, konge i Jerusalem. 2 Berre fåfengd, ¬seier Forkynnaren, berre ideleg fåfengd! 3 Kva vinning har mennesket ¬av alt sitt strev, som det møder seg med ¬under sola? 4 Ætter går, og ætter kjem, men jorda står alltid ved lag. 5 Sola renn, og sola glader, så skundar ho seg attende til staden der ho går opp. 6 Vinden blæs mot sør, så snur han mot nord; støtt snur og skifter han og tek atter til ¬på same rundgang. 7 Alle elvar renn ut i havet, men havet vert ikkje fullt; dit elvane før har runne, held dei fram med å renna. 8 Mannen trøytnar av å tala og får ikkje sagt det han vil. Auga vert ikkje mett av å sjå, og øyra får aldri nok ¬av å høyra. 9 Det som var, skal alltid vera, og det som hende, ¬skal atter henda. Det finst ingenting nytt ¬under sola. 10 Vert det sagt om eitkvart: ¬«Sjå, dette er nytt», har det likevel funnest før, alt ifrå eldgamal tid. 11 Ingen tenkjer på ætter ¬som var; og ætter som ein gong kjem, vil heller ikkje leva i minnet hjå dei som sidan fylgjer. 12 Eg, Forkynnaren, var konge over Israel, i Jerusalem. 13 Eg sette meg føre å granska og ransaka med visdom alt det som hender ¬under himmelen. Det er eit plagsamt strev Gud har gjeve menneska. 14 Eg såg på alt det som hender, og det som vert gjort ¬under sola. Sjå, alt er fåfengd ¬og jag etter vind. 15 Det som er kroket, ¬kan ikkje beinkast, og det som vantar, ¬kan ikkje teljast. 16 Eg tenkte med meg: Sjå, eg har fått større ¬og rikare visdom enn alle dei som har styrt i Jerusalem før meg. Mykje har eg røynt ¬av visdom og kunnskap. 17 Eg la vinn på ¬å læra visdom å kjenna, å få kjennskap ¬til vitløyse og dårskap. Men eg fann at det òg ¬er jag etter vind. 18 For med stor visdom ¬fylgjer mange suter. Den som aukar sin kunnskap, ¬aukar si kvide.