Bible

1 Høyr dette ordet, ¬Israels ætt, ein klagesong ¬som eg syng om deg! 2 Ho er fallen ¬og reiser seg aldri meir, Israel, den unge møy. Ho ligg der ¬bortslengd på si jord, og ingen reiser henne opp. 3 For så seier Herren Gud: Den byen som sender ut ¬tusen mann, får berre hundre att, og den som sender ut ¬hundre mann, får berre ti att – i Israels ætt. 4 Så seier Herren til Israels ætt: Søk meg, så skal de leva! 5 Søk ikkje til Betel, kom ikkje til Gilgal, og far ikkje over til Be’er-Sjeba! For folket i Gilgal ¬skal førast bort, Betel skal verta ¬uhyggjeleg audt. 6 Søk Herren, så skal de leva! Elles kjem han som eld ¬over Josefs ætt; elden øyder, og det er ingen i Betel ¬til å sløkkja. 7 Dei gjer retten om til malurt og kastar rettferda til jorda. 8 Han som skapte Sjustjerna ¬og Orion, han som gjer stummande ¬mørker til morgon og dagen til svarte natt, han som kallar på vatnet ¬i havet og auser det ut over jorda – Herren er hans namn. 9 Han lèt undergang lyna ¬over borger, lèt festningar siga i røys. 10 Dei hatar menn ¬som hevdar retten på tinget, og styggjest ved dei ¬som talar sant. 11 De trakkar småkårsfolk ned og krev korn i avgift av dei. Difor skal de ikkje få bu i dei hus de har bygt ¬av tilhoggen stein, og ikkje få drikka vin frå dei herlege vingardar ¬de har planta. 12 For eg veit ¬at dykkar brot er mange og dykkar synder utan tal, de som forfylgjer ¬skuldlaust folk, lèt dykk kjøpa for pengar og driv fattigfolk bort ¬frå retten. 13 Difor teier den kloke ¬i denne tid; for ei vond tid er det. 14 Legg vinn på det gode ¬og ikkje det vonde, så de får leva! Då skal Herren, Allhærs Gud, vera med dykk, som de seier. 15 Hata det vonde ¬og elska det gode, hald retten høgt på tinget! Så vil kanskje Herren, ¬Allhærs Gud, vera nådig mot Josefs rest. 16 Difor seier Herren, Herren, Allhærs Gud: På alle torg skal lik-klage lyda, i alle gater skal dei ropa: «Ve!» Dei skal henta bonden ¬til syrgjehøgtid, senda bod på folk ¬som kan gråta og klaga. 17 I alle vingardar skal dei jamra når eg skrid fram ¬imellom dykk, seier Herren. 18 Ve dykk som lengtar ¬etter Herrens dag! Kva vil de med Herrens dag? Han er mørker og ikkje ljos. 19 Det er som når ein mann rømer frå ei løve ¬og møter ein bjørn; og kjem han heim ¬og stør handa til veggen, vert han biten av ein orm. 20 Ja, mørk er Herrens dag ¬og ikkje ljos, kolmørk er han og utan ljoske. 21 Eg hatar og styggjest ¬ved festane dykkar, stemnene dykkar ¬byd meg imot. 22 For om de ber fram brennoffer ¬eller grødeoffer, så bryr eg meg ikkje om dei. Og dykkar måltidsoffer ¬med gjøkalvkjøt ser eg ikkje på. 23 Lat meg sleppa ¬dine ståkande songar, eg vil ikkje høyra ¬ditt harpespel! 24 Lat retten vella fram som vatn, og rettferd lik bekker ¬som aldri turkar. 25 Bar de fram for meg slaktoffer ¬og grødeoffer dei førti åra i øydemarka, ¬du Israels ætt? 26 Og bar de Sakkut, ¬kongen dykkar, og Kevan, ¬stjerna åt guden dykkar, bileta som de har laga? 27 Eg fører dykk i fangenskap til landet bortanfor Damaskus, seier Herren – Allhærs Gud ¬er hans namn.