Galatians 3
1 O të marrë Galatianë, kush u muer mbë sy, për mos me u bintunë mbë të vërtetënë, qi përpara sysh tuei Iesu Krishti qe shkruem ndër ju i kryqëzuem?
2 Veçe këte due me marrë vesht prei jush: Prei punës ligjës’ e muertë Shpirtinë, a prei së ndëgjuemesë besësë?
3 Kaqi të marrë jeni? E filluetë me shpirt, tashti e mbaroni me mish?
4 Kot pësuetë kaqi punë, ndë qoftë se vetëmë kot.
5 Ai pra qi u ep juve Shpirtinë, edhe vepëron fuqia ndër ju, prei punës ligjës’ i ban këto, a prei së ndëgjuemesë besësë?
6 Sikurse “Abrahami i besoi Perëndisë, edhe iu numërue për dreitëni”.
7 Dinia pra, se ata qi janë prei besësë, këta janë të bijt’ e Abrahamit.
8 Edhe shkronja tue pamë çë përpara, se Perëndia nxier kombetë të dreitë prei besësë, i dha za Abrahamit çë përpara: “Se gjithë kombetë kanë me u bekuem mbë tyi”.
9 Përandai ata qi janë prei besësë kanë me u bekuem bashkë me besëtarin’ Abraham.
10 Sepse ata qi janë prei punës ligjësë, janë ndënë mallëkim, sepse ashtë shkruem: “I mallëkuem ashtë cilli-do qi s’qindron mbë gjith’ ato qi janë shkruem ndë libër të ligjësë, për me i bam’ ato”.
11 Edhe se askushi s’del i dreitë me anë të ligjësë përpara Perëndisë, ashtë shpërfaqunë, sepse i dreiti ka me rruem prei besësë;
12 edhe ligja s’ashtë prei besësë, por “ai nieri qi ban ato, ka me rruem prei atyneve”.
13 Krishti na shpërbleu prei mallëkimit ligjësë, mbassi u ba mallëkim për ne. (Sepse ashtë shkruem: “I mallëkuem ashtë cilli-do qi viretë mbi drut”.)
14 Qi të vijë bekimi Abrahamit ndër kombet me anë të Iesu Krishtit, qi të marrinë të zotuemen’ e Shpirtit me anë të besësë.
15 O vëllazën, si nieri flas, por edhe dhiatën’ e nieriut qi ashtë lidhunë, askushi s’e heth poshtë, a shton gja mb’ate.
16 Edhe të zotuemet iu folnë Abrahamit edhe farës’ ati; nukë thotë: Edhe faravet, si për shumë, por si për nji, “Edhe farësë s’ate” qi ashtë Krishti.
17 Edhe këte e thom, se dhiatënë qi qe lidhunë çë përpara prei Perëndisë mbë Krishtinë, ligja qi qe mbas katër qind e tri-dhetë vieç nuk’ e hedh poshtë, për me prishunë të zotuemenë.
18 Sepse ndë qoftë trashigimi prei ligjësë, nuk’ ashtë ma prei së zotuemesë, por Perëndia ia fali këte Abrahamit me anë të zotuemesë.
19 Përse u dha pra ligja? U vu për punë të kapërcyemesë porosivet, deri sa të vinte ajo fara qi i qe zotuem, qi qe urdhënuem prei engjujsh n’dorë laimësi.
20 Edhe laimësi s’asht i njianit vetëmë, por Perëndia ashtë nji.
21 Ligja pra qenëka kundrë të zotuemevet Perëndisë? Qoftë lark! Sepse ndë ishte dhanë ligjë qi mundei me dhanë jetë, atëherë dreitënia kishte me qenunë për të vërtetë prei ligjësë,
22 por shkronja i mbylli bashkë të gjitha ndënë fajinë, qi t’u epetë të zotuemitë prei besësë Iesu Krishtit atyneve qi besojnë.
23 Edhe para se të vinte besa, ruheshim ndënë ligjë, mbyllunë mbrenda nd’ ate besë qi kishte për me u sbuluem.
24 Përandai ligja qe mieshtri ynë mbë Krishtinë, qi të dilim të dreitë prei besësë,
25 por si erdhi besa, s’jemi ma ndënë mieshtër.
26 Sepse të gjithë jeni të bijt’ e Perëndisë me anë të besësë qi ashtë mbë Iesu Krishtinë,
27 sepse sa jeni pagëzuem mbë Krishtinë, keni veshunë Krishtinë.
28 Nuk’ ashtë ma Iude, as Grek; nuk’ ashtë ma shërbëtuer, as i lirë; nuk’ ashtë ma mashkull’ e femënë, sepse ju të gjithë jeni nji mbë Iesu Krishtinë.
29 Edhe ndë qofshi ju të Krishtit, vallë jeni fara e Abrahamit, edhe trashigimtarë mbas të zotuemesë.