Acts 25
1 Festi pra si erdhi ndë anë të vet, mbas tri ditsh hypi ndë Ierusalem prei Kaisarisë.
2 Edhe krye-prifti, edhe të parët’ e Iudevet qi ishinë kundrë Paulit u duknë përpara ati, edhe i luteshinë,
3 tue lypunë hir kundrë ati, qi të dërgojë e ta bierë ndë Ierusalem, sepse kishinë bamë pritë për me e vramë mb’udhë.
4 Edhe Festiu përgjeq, se Pauli ruhetë ndë Kaisari, edhe se ai vetë kishte për me votunë shpeit atie.
5 Le të sdrypinë pra ata qi mundenë prei jush, - tha, - edhe ndë pastë ndonji faj kyi nieri, le ta përflasinë.
6 Edhe mbassi ndenji ndër ata ma tepërë se dhetë ditt, sdrypi ndë Kaisari, edhe ndë nesëret si ndenji mbë gjukatë; urdhënoi me u prumë Pauli,
7 Edhe ai si erdhi, duelnë përpara ata Iudeitë qi kishinë sdrypunë prei Ierusalemit, e thoshinë shumë edhe të mëdha të përfoluna kundrë Paulit, të cillatë s’mundeshinë me i provuem,
8 sepse ai epte fjalë, se: As mbë ligjët të Iudevet, as mbë tempull, as mbë Kaisarinë kam bamë ndonji faj.
9 Por Festi donte me u bam’ andënë Iudevet, iu përgjeq Paulit, e tha: A do me hypunë ndë Ierusalem, edhe atie me u gjukuem për këto punë përpara meje?
10 Edhe Pauli tha: Unë kam ndenjunë mbë gjukatë të Kaisarit, atie ku duhetë me u gjukuem; nuk’ u kam bamë ndonji faj Iudevet, sikurse edhe ti e di fort mirë.
11 Sepse ndë kam bamë keq, a ndë paça bamë ndonji punë për vdekë, nuk’ i tremem vdekësë, por ndë mos qoftë ndonji gja prei asosh qi më përflasinë këta, askushi s’mundetë me më falunë tek ata. Thërres mbë Kaisarinë [due me u gjukuem te Kaisari].
12 Atëherë Festi si foli bashkë me këshillenë, u përgjeq: Mbë Kaisarinë thirre ti? Te Kaisari ke me votunë.
13 Edhe si shkuenë disa ditt, mbëreti Agrippë edhe Bernika erthnë ndë Kaisari, për me përshëndetunë Festinë.
14 Edhe si ndejnë atie shumë ditt, Festi i zuni n’gojë punën’ e Paulit, tue thanë: Ashtë nji nieri lanë këtu lidhunë prei Felikut;
15 për punë t’ati, kur vota ndë Ierusalem, u duknë përpara meje krye-priftënit’ edhe pleqt’ e Iudevet, e lypinë gjyq kundrë ati me u dënuem,
16 të cillëvet u përgjegja, se nuk’ ashtë zakon ndër Romanët me u prishunë ndonji nieri për hir, pa mos pasunë përpara faqes’ ai qi përflitetë, ata qi e përflasinë, e pa mos i dhanë kohë me dhanë fjalë për fajin’ e vet.
17 Mbassi u mbëlothnë pra ata këtu, pa mos u qellunë kreit, ndë të nesërmenë ditë ndenja mbë gjukatë, edhe urdhënova me u prumë nieriu.
18 Edhe ata qi e përflisninë si duelnë përpara meje, nukë prunë ndonji të përfolunë kundrë ati prei asosh qi mendojem unë,
19 por kishinë disa kërkime kundrë ati për fenë e vet, edhe për nji farë Iesui qi kishte vdekunë, për të cillinë Pauli thoshte se rron.
20 Edhe unë mbassi s’dijem se qish me bamë për nji t’atillë kërkimi, thashë ndë dashtë me votunë ndë Ierusalem, edhe me u gjukuem atie për këto.
21 Por Pauli mbassi thirri të ruhetë për me u gjukuem tek Augusti, urdhënova me u rueitun’ ai, deri sa të dërgoj te Kaisari.
22 Edhe Agrippa i tha Festit: Desha edhe unë me e ndëgjuem ate nieri. Edhe ai tha: Nesërë ke me e ndëgjuem.
23 Edhe ndë nesëret, kur erdhi Agrippa edhe Bernika me shumë madhështi, edhe hyni ndë vend të ndëgjimit bashkë me kapitanat e me nierëzit e mëdhej të qytetit, Festi urdhënoi e u pru Pauli.
24 Atëherë Festi thotë: O mbëret Agrippë, edhe gjithë sa vetë jeni këtu bashkë me ne, e shifni këte nieri, për të cillinë gjithë shumica e Iudevet më folnë edhe ndë Ierusalem edhe këtu, tue bërtitunë se ai nukë duhetë ma me rruem.
25 Por unë mbassi gjeta se s’kishte punuem gja për vdekë, edhe ai vetë thirri mbë Augustinë, e pashë me udhë ta dërgoj.
26 Për të cillinë s’kam ndonji gja të vërtetë me i shkruem t’em zot; përandai e pruna përpara jush, edhe ma fort përpara teje, o mbëret Agrippë, qi të kemi se qish me shkruem, mbassi të pyetetë prap.
27 Sepse më duketë punë pa mend, me dërguem nji nieri të lidhunë, pa mos diftuem edhe fajetë qi janë kundrë ati.