Titus 3
1 Kujtou ature që të jenë bindurë ndënë zabitër e ndë urdhëre, të jenë të digjuarë, të jenë gati mbë çdofarë punë të mirë.
2 Të mos vllasfimisjënë ndonjë, të mos duanë qartëratë, të jenë të butë, të dëftojënë të butët’ e ture mbë gjithë njerëz.
3 Sepse qem edhe nevet njëherë të marrë, të pabindurë, të humburë, skllevt’ e dëshërimevet e çdolloi pëlqimevet tuke rruarë ndënë të keqe e ndë zili, t’urrierë nga bota, e tuke urrierë njeri-jatërinë.
4 Ma kur u duk mbë nevet të mirëtë e ndëjesa e Perndisë, Sotirit sonë.
5 Jo për punëra të drejta që bëm nevet, po për ndëjesë të tij na sosi nevet, me anë të së larit të së lerit së ri e të përtërijturit Shënjtit Shpirt.
6 Që erdhi mbë nevet me dorë hapëtë me anë të Iisu Hristoit, Sotirit sonë.
7 Që si të bënemi të drejtë me dhurëti t’atij, të jemi si është shpëresa, klironomë të jetësë pasosurë.
8 Fjal’ e vërtetë është këjo. E këto punëra dua që t’i veveoç ti, që ata që besuanë mbë Perndinë të kenë mëntë ndë punëra të mira. Këto janë punërat’ e mira e të vëjiera ndë njerëz.
9 Ma qartërat’ e marra, e gjeneallogjitë, e filloniqitë, e luftët’ e nomit t’i lëç, sepse janë të pavëjiera e të humbura.
10 Njerinë eretiko, si ta mpsoç një herë e di herë, ta lëç.
11 E diji që i tili është shtrëmbuarë e fëjen, si ai që është dëmëtuarë për gjuq të tij.
12 Kur të dërgoj Artemanë tek tij a Tihikonë, shpejto të viç tek unë ndë Nikopol, sepse atje bëra nijet të dimëroj.
13 Zinanë, dhaskalë e nomit, edhe Apollonë, dërgomi shpejt, që të mos u lipsetë ature gjë.
14 Le të mpsonenë edhe tanëtë të kenë mëntë ndë punëra të mira për hrira që gjajënë, që të mos jenë të papemmë.
15 Të falenë me shëndet gjith’ ata që janë bashkë me mua, t’u faleç me shëndet ature që na duanë nevet me besë. Dhurëtia mbë juvet bashkë. Ashtu qoftë! * Karta mbë Titonë që qe hirotonisurë Piskop i parë ndë qishë të Kritikovet, u shkrua nga Nikopoli i Maqedhonisë.