Luke 18
1 E u thosh ature edhe paravoli për të falturë gjithënjë, e të mos lodhenë.
2 Tuke thënë: Ndë një qutet qe një Gjukatas, që nukë trëmbej Perndisë, as kish turpn’ e njerëzet.
3 E mb’atë qutet ishte një grua e ve, e ajo vij tek ai, e thosh: Bëmë gjuq me armiknë tim.
4 E për shumë kohë nukë deshi t’i bën. Më të pastajmenë thotë me vetëhe të tij: Ndonëse Perndisë s’i trëmbem, e nga njeri nukë kam turp.
5 Ma sepse më rëndon këjo grua e ve, le t’i bëj gjuqnë, që të mos vijë gjithënjë të më çajë krietë.
6 E digjuatë, tha Zoti, se ç’tha gjukatësi i shtrëmbërë.
7 E po Perndia do të mos bëjë gjuqnë të zgjedhuret së tij, që thërresënë nde ai dit’ e natë, e do të përtojë për dëm të ture?
8 U thom juvet që do të bëjë gjuqn’ e ture shpejt. Po kur të vijë i biri i njeriut, do të gjejë vallë besënë mbë dhe?
9 E tha edhe këtë paravoli për ca që kishnë omuth mbë vetëhe të ture se qenë të drejtë, e shajnë të tjerëtë.
10 Di njerëz hipnë ndë Iero të falishnë, njëri Fariseo, e tjatëri kumerqar.
11 Fariseua qëndroi e falej këto me vetëhe të tij: O Perndi, të lëvdoj, se nukë jam si njerëzit’ e tjerë, rrëmbeës, të shtrëmbërë, kurvjarë, as si edhe kij Kumerqari.
12 Agjëroj di herë mbë javë, ap të dhjetëtënë ndë sa gjë që kam.
13 E kumerqari qëndroi për së largut, e nukë duaj as sitë të ngrij ndë Qiell, po rrihte gjoksn’ e tij, e thosh: Ndëjemë, o Perndi, mua fajëtuarë.
14 U thom juvet, që kij u kthe i drejtë ndë shtëpi të tij, e jo tjatëri. Se cilido që ngrë vetëhen’ e tij, do të gremisetë, e ai që unj vetëhen’ e tij, do të ngrihetë.
15 E i bijnë atij akoma edhe foshnjëtë, që t’i zij ata; e si panë mathitit’ e tij, i qërtuanë ata.
16 E Iisui i thirri ata, e tha: Liri djelmtë të vijënë tek u, e mos i mbani ata, se të tillëvet është mbretëria e Perndisë.
17 Me të vërteta u thom juvet, se ai që të mos dheksjë mbretërin’ e Perndisë posi foshnjë, do të mos hijë mbë të.
18 E e pieti atë një nga të parëtë, e tha: O dhaskal i mirë, ç’të bëj unë që të marr pjesë jetën’ e pasosurë?
19 Edhe Iisui i tha atij: Pse më thua të mirë? Ndonjë nuk’ ësht’ i mirë përveçme Perndisë vetëmë.
20 Porsitë i di: mos kurvëro, mos vra, mos vidh, mos bën martiri të rreme, ndero babanë tënd, edhe mëmënë tënde.
21 Edhe ai i tha: Të gjitha këto i kam ruajturë që mbë të ri tim.
22 E si digjoi këto Iisui, i tha atij: Edhe një akoma të lipsetë tij, shit gjithë sa ke, e ndajua së varfëret, e do të keç hazine ndë Qiell, e eja pas meje.
23 E ai si digjoi këto, u helmua, sepse qe shum’ i pasurë.
24 E si e pa atë Iisui, që u helmua, tha, se me shumë zahmet do të hijënë ata që kanë gjë, ndë mbretëri të Perndisë.
25 M’e kollajtë është të shkojë gamilia ndëpër vërë të gjëlpërësë, se të hijë i pasuri ndë mbretëri të Perndisë.
26 E ata që digjoijnë thanë: E kush mund të sosetë?
27 Edhe ai u tha: Ato që s’janë të kollajta mb’anë të njerëzet, janë të kollajta mb’anë të Perndisë.
28 E Petrua i thotë: Ja navet që i lam të gjitha, e erdhm pas teje.
29 Edhe ai u thot’ ature: Me të vërteta u thom juvet, se nuk’ është ndonjë që ka lënë shtëpi, a përinj, a vëllazër, a grua, a djelm, për dashuri të mbretërisë së Perndisë.
30 Që të mos marrë më shumë ndë këtë kohë, e jetë të pasosurë ndë jetë që vjen.
31 E si mori të dimbëdhjetë mbënjanë, u thot’ ature: Ja, që vemi ndë Ierusalim, e do të paguhenë gjith’ ato që janë shkruarë nga profitëtë për të bir’ e njeriut.
32 Sepse do të ipetë ndë duar të së pabesëvet, e do të përqeshetë, e do të pështihetë.
33 E si ta rrahënë me kamçi, do ta vrasën’ atë, e të tretënë ditë do të ngjalletë.
34 E ata nukë kupëtuanë fare nga këto, e qe këjo fjalë e fshehurë nga ata, e nukë noisnë ato që u thuheshnë.
35 E kur u afërua ai ndë Ieriho, një i verbërë rrijte mb’udhë e lipën.
36 E si digjoi turmënë që shkon, piet: Ç’është këjo?
37 E i rrëfienë atij që shkonte Iisui Nazarinoi.
38 E thirri, e tha: Iisu, i biri Dhavidhit, lejmonismë mua.
39 E ata që vijnë përpara e qërtoijn’ atë të pushon. E ai gjithënjë thërrit më tepër: I biri Dhavidhit, lejmonismë mua.
40 E Iisui qëndroi, e porsiti të ja bienë atë përpara, e kur erdhi ai afër, e pieti atë.
41 E i tha: Ç’do të të bëj ti? Edhe ai i tha: Zot, të shoh.
42 Edhe Iisui i tha atij: Shih, besa jote të shpëtoi ti.
43 E atë çast pa ai, e i vij pas si, tuke lëvduarë Perndinë. E gjithë llaoi si panë këtë, dhanë lëvdim Perndisë.