Luke 17
1 E u thotë mathitivet: Nuk’ është mumqim të mos vijënë skandhaletë, po ve atij që prej si vijënë.
2 Më mirë qe për të që t’i qe lidhurë mbë qafë të tij një gur mullirit, e të qe hedhurë ndë det, se të bënetë skandallo ndë një nga këta të vogjëjtë.
3 Kini kujdes vetëhenë tuaj. E nd’është që të fëjejë vëllai it tek teje, qërtoje atë; e ndë metanoistë, ta ndëjeç atë.
4 Edhe ndë fëjeftë shtatë herë ditënë kondrë teje, e shtatë herë ditënë të kthenetë tek ti, e të thotë: Metanois, ta ndëjeç atë.
5 E apostojtë i thanë Zotit: Shtona navet besë.
6 E u tha Zoti: Ndë keshëtë besë sa koqe sinapit, do të thoshëtë këtij lisit manit: Shkulu, e fitepsu ndë det, e do t’u digjon juvet.
7 E cili është nga juvet që ka një shërbëtuar që liron nd’arë, a që ruan dhëntë, kur kthenet’ ai nga ara i thotë me një: Eja, e rri ndë mësallë?
8 E nuk’ i thot’ atij më tepër: Bëmë darkë, e përvishu të më bëç husmet, ngjera sa të ha e të pi, e pastaje do të haç e të piç edhe tij?
9 Mos i njeh ndonjë hatër atij shërbëtorit, sepse bëri ato që e porsiti atë? Më duketë jo.
10 Kështu edhe juvet, kur të bëni gjith’ ato që u porsitjënë juvet, thoi: se jemi kopij të pavëjierë, sepse ato që keshëm borç të bëjëm, bëm.
11 E kur vinte ai ndë Ierusalim, shkon ndëpërmes të Samarisë e të Galileësë.
12 E kur do të hin ai ndë një fshat, duallë përpara tij dhjetë njerëz të leprosurë, e ata qëndruanë për së largut.
13 E ngrijtinë zënë, tuke thënë: Iisu dhaskal, le të të vijë keq për nevet.
14 E si i pa, u tha ature: Hajdeni e dëftoni vetëhenë tuaj ndë priftër. E tek vijn’ ata mb’udhë, u qëruanë.
15 E një nga ata, si pa që u shërua, u kthie e lëvdon Perndinë me zë të madh.
16 E ra përmbis përpara këmbëvet së Iisuit, e efharistis atë, e ai qe Samarit.
17 Edhe Iisui u përgjegj e tha: Nuk’ u qëruanë të dhjetë? E po të nëntëtë ku janë?
18 Nuk u gjendnë të ktheneshinë të ipnë lëvdim Perndisë, përveçme këtij së huajit?
19 E i tha atij: Ngreu, e hajde, besa jote të sosi tij.
20 E si e pietnë pa Farisejtë, kur është për t’ardhurë mbretëria e Perndisë, u përgjegj ature, e u tha: Mbretëria e Perndisë nukë vjen me të bërë gati.
21 As nukë thonë: Javua këtu, e javua atje, sepse ja, mbretëria e Perndisë ndë mes tuaj është.
22 E u tha edhe mathitivet: Do të vijënë dit që të dëshëroni të shihni një nga ditë të birit së njeriut, e do të mos e shihni.
23 E do t’u thonë juvet: Javua këtu; a: javua atje; mos víi, as mos i ndiqni pas ata.
24 Sepse sikundrë llamburit vetëtima nga njëra an’ e Qiellit e ngjera mb’anë tjatër feks, kështu do të jetë edhe i biri i njeriut ndë ditë të tij.
25 Po përpara duhetë të pësojë ai shumë, e të shtriretë poshtë nga këjo fili.
26 E sikundrë gjau ndë dit të Noesë, kështu do të jetë edhe ndë dit të birit së njeriut.
27 Haijnë e pijnë, martoijnë e martonishnë, ngjera mb’atë ditë që hiri Noea ndë qivoto, e erdhi kataklismoi, e i humbi të gjithë.
28 Kështu gjau edhe ndë dit të Llotit, haijnë e pijnë, bleijnë e shitnë, fitepsnë e dërtoijnë shtëpira.
29 Po atë ditë që dolli Lloti nga Sodhoma, ra shi i zjartë e i shqufurtë nga Qielli, e i humbi gjithë.
30 Kështu e tila do të jetë mbë ditë që do të dëftonetë i biri i njeriut.
31 Mb’atë ditë ai që të gjëndetë mbi taracë e të ketë mbë shtëpi rrobat’ e tij, le të mos zbresë t’i marrë ato; e ai që gjëndetë nd’arë, ashtu edhe ai le të mos kthenetë prapë.
32 Mbai mënd gruan’ e Llotit.
33 Cilido që kërkon të shpëtojë Shpirtin’ e tij, do ta humbasë atë; e cilido që ta humbasë atë, do ta ruajë atë.
34 E u thom juvet, që ndë këtë natë di do të jenë ndë një stromë, njëri do të mirretë, e tjatëri do të lihetë.
35 Di do të jenë bashkë që të bluajnë, njëra do të mirretë, e tjatëra do të lihetë.
36 Di do të jenë nd’arë, njeri do të mirretë, e tjatëri do të lihetë.
37 E ju përgjegjnë, e i than’ atij: Ku, o Zot? Edhe ai u thot’ ature: Tek është kufoma, atje do të mbëjidhenë edhe shqiponjatë.