Acts 12
1 Mb’atë kohë ahiere nisi mbreti Irodh të shtij duartë e të bën të keq mbë ca njerëz nga të qishësë.
2 E vrau Iakovonë, të vëllan’ e Ioannit, me thikë.
3 E si pa që u pëlqen këjo Çifutet, vuri nijet të zij edhe Petronë (e ishnë dit’ Lipsovet).
4 Atë edhe e zuri e e vuri ndë hapsanë, e e dha ta ru(a)ijnë atë katër tufa trimavet nga katër, sepse pas Pashket duaj ta nxir atë ndë llao.
5 Petrua dha ruhej ndë hapsanë; ma të falturitë te Perndia bënej gjithënjë për atë nga Qisha.
6 E kur duaj Irodhi ta nxir atë, atë natë flij Petrua ndë mes di trimavet, lidhurë me di zinçirë, edhe trimatë përpara derësë ruaijnë hapsanënë.
7 E ja, u gjënd atje Ëngjëlli Zotit e një dritë llampsi ndë shtëpi. E si i ra Petrosë ndë brinjë, e ngrijti atë, e i tha: Ngreu me të shpejta. E i ranë zinçirëtë nga duart’ e tij.
8 E i tha atij Ëngjëlli: Ngjeshu, e mbath këpucët’ e tua. E bëri kështu. E i thot’ atij: Vish rrobënë tënde, e eja pas meje.
9 E dolli, e vij pas si, e nuk’ e dij se ish e vërtetë ajo që bënej me anë t’Ëngjëllit, po i dukej sikur shih ëndërë.
10 E si shkuanë të parin’ e të ditinë karaull të trimavet, erdhë ndë portë të hekurtë e që hin ndë qutet, e ajo u hap mb’ata vetiut. E si duallë e ecnë mbë një udhë, e atë çast iku Ëngjëlli prej si.
11 E Petrua si erdhi ndë vetëhe të tij, tha: Ndashti e njoha me të vërtetë se paska dërguarë Zoti ëngjëllin’ e tij, e më shpëtoi mua nga duart’ e Irodhit, e nga gjithë shpresëja e llaoit së Çifutet.
12 E si e njohu punënë, vate ndë shtëpi të Mariësë s’ëmësë Ioannit, që thuhej Marko, tek qenë mbëjedhurë shumë e falishnë.
13 E si i ra portësë avllisë Petrua, erdhi të digjon një kopile që quhej Rodhë.
14 E si njohu zën’ e Petrosë, nga gëzimi nuk’ hapi portënë, po vrapëtoi brënda e u rrëfeu se është Petrua ndë portë.
15 Edhe ata i thon’ asaj: Ti u marrove. E ajo shtrëngonej të dëfton se kështu është. E ata thoshnë, se ëngjëll’ i tij është.
16 Ma Petrua po rrij e çokanis portënë. E si e hapnë, e pan’ atë, e u çuditnë.
17 E si u bëri ature nishan me dorë të pushoijnë, u rrëfeu ature qish e nxori Zoti atë nga hapsana, e u tha: Rrëfeni këto Iakovoit edhe vëllazëret. E si dolli ateje, vate ndë tjatër vënd.
18 E si u kdhi, u bë shumë nakatosi ndë trima: Vallë ç’u bë Petrua!
19 E Irodhi si e kërkoi atë e nuk’ e gjeti, ksetaksi trimatë që e ruaijnë, e porsiti t’i shpijnë t’i vrisnë, e pastaje zbriti nga Iudhea ndë Qesarië, e rrij atje.
20 E Irodhi ish zëmëruarë mbë Tiriot, edhe mbë Sidhoniot, ma këta vanë tek ai gjithë bashkë, e me ndihmë të Vllastosë, kamarierit së mbretit, kërkoijnë paq, sepse vëndi i ture ushqenej nga vëndi i mbretit.
21 E mbë një ditë të dhiorisurë veshi Irodhi rrobën’ e Mbretërisë e hipi mbë fron, e i dhidhaks ata.
22 E llaoi thosh: Zë Perndiet, e jo njeriut.
23 E atë çast e goditi atë Ëngjëll’ i Zotit, sepse nukë dha lëvdimnë te Perndia. E si u hëngr’ nga krimbatë, dha Shpirtinë.
24 E fjala e Perndisë rritej e shtonej.
25 E Varnava edhe Savllua u kthienë nga Ierusalimi, si sosnë punën’ e ture, e muarrë me vetëhe edhe Ioannë që quhej edhe Marko.