Psalms 9
1 Mjeshtrit të korit, për zëra të lartë. Psalm i Davidit.
2 Të përlëvdoj me gjithë zemër, o Zot, dhe tërë veprat e tua të mrekullueshme rrëfej.
3 Me ty gëzohem e ngazëllohem dhe emrit tënd i këndoj, o i Tejlartë!
4 Kur tërhiqen pas, armiqtë e mi pengohen e zhduken nga prania jote.
5 Se ti i dhe të drejtë çështjes sime, i ulur në fron si gjykatës i drejtë.
6 Kombet i qortove, të paudhët i shkatërrove dhe emrin e tyre përgjithmonë e fshive.
7 Armiqtë morën fund, u rrënuan përjetë; qyteteve u vure plojën, askush nuk i kujton.
8 Por Zoti qëndron përjetë, e ka gatitur fronin për gjykim.
9 Botën do ta gjykojë me drejtësi e popujt me paanësi.
10 Zoti është strehë për të shtypurit, strehë në kohë të vështira.
11 Ata që e njohin emrin tënd kanë besim te ti, se ti, o Zot, nuk i braktis ata që të kërkojnë.
12 Këndojini Zotit që banon në Sion, shpalluni popujve veprat e tij.
13 Se ai që ndëshkon gjakatarët u kujtua dhe klithmën e skamnorëve nuk e harroi.
14 Mëshiromë, o Zot, që prej portave të vdekjes më shpëton. Shiko si më poshtëruan ata që më urrejnë,
15 që tërë lavditë e tua të shpall dhe te portat e Sionit të ngazëllej për shpëtimin tënd.
16 Kombet ranë në gropën që hapën vetë, laku që vetë e vunë ua zuri këmbën.
17 Zoti e dëfteu veten dhe bëri drejtësi, e zuri të paudhin në grackën që vetë kishte ngritur.
18 Në skëterrë rënçin të paudhët, mbarë ato kombe që harrojnë Perëndinë.
19 Se nevojtari nuk do të harrohet kurrë, dhe shpresa e fatkeqëve nuk do të humbë asnjëherë.
20 Ngrihu, o Zot, që të mos dalë më i fortë njeriu, që kombet të gjykohen prej teje.
21 Tmerroji, o Zot! Kombet ta dinë mirë se janë vetëm njerëz.