Bible

1 Psalm i Asafit. Trashëgiminë tënde e kanë pushtuar kombet, o Perëndi, tempullin tënd të shenjtë e kanë përdhosur, Jerusalemin në gërmadhë e kanë kthyer. 2 Kufomat e shërbëtorëve të tu ua dhanë për ushqim shpendëve të qiellit, mishin e besnikëve të tu egërsirave të tokës. 3 Gjakun e tyre e derdhën si ujë përreth Jerusalemit e nuk kishte kush t'i varroste. 4 Jemi bërë tallje për fqinjët tanë, përqeshje e lojë për ata që na rrethojnë. 5 Deri kur, o Zot? Përjetë do të jesh i zemëruar? A do të ndizet si zjarr furia jote? 6 Derdhe zemërimin tënd mbi kombe që s'të njohin, mbi mbretëri që nuk thërrasin emrin tënd. 7 Se e kanë gllabëruar Jakobin, banesën e tij e kanë shkretuar. 8 Mos na i kujto paudhësitë e së shkuarës, por ardhtë sa më shpejt mëshira jote, se kemi rënë shumë poshtë. 9 Na ndihmo, o Perëndi i shpëtimit tonë, për lavdinë e emrit tënd, na çliro e na i fal mëkatet, për hir të emrit tënd. 10 Përse të thonë kombet: «Ku është Perëndia i tyre?». Le ta marrin, pra, vesh kombet e ne me sytë tanë le ta shohim, hakmarrjen për gjakun e derdhur të shërbëtorëve të tu. 11 Ardhtë para teje gjëma e të robëruarve, me fuqinë e krahut tënd shpëto të dënuarit me vdekje. 12 Shpërblejua shtatëfish fqinjëve tanë mbi kurriz poshtërimin që të bënë ty, o Zot. 13 E ne populli yt, delet e kullotës sate, do të të përlëvdojmë në amshim e brez pas brezi do të shpallim lavdinë tënde.