Psalms 77
1 Mjeshtrit të korit. Për Jedutunin. Psalm i Asafit.
2 Me zërin tim i thërras Perëndisë, me zërin tim i drejtohem Perëndisë dhe ai më dëgjon.
3 E kërkova Zotin ditën e fatkeqësisë sime, tërë natën i ngrita duart drejt tij pa u lodhur, por shpirti im nuk gjeti ngushëllim.
4 Kujtoj Perëndinë e ofshaj, përsiatem e më merret fryma.
5 Qepallat e syve m'i ke mbajtur hapur ti, jam i tronditur e nuk flas dot.
6 Më kujtohen ditët e shkuara, vitet e kaluara qëmoti.
7 Më kujtohen këngët e mia, natën mendoj në zemrën time, shpirti im kërkon të dijë.
8 A mos ka hequr dorë Zoti përgjithmonë? Mos nuk do të na përkrahë më?
9 Mos mori fund përgjithmonë mirësia e tij? Kaq ishte premtimi i tij brez pas brezi?
10 Mos ka harruar Perëndia të ketë mëshirë? Mos nuk është më i dhembshur, se është i zemëruar?
11 Ndaj dhe thashë: «Kjo më lëndon, se ka ndryshuar e djathta e të Tejlartit».
12 Sjell ndër mend veprat e Zotit, më kujtohen mrekullitë e tij të moçme.
13 Përsiat gjithë punët e tua, mendohem për bëmat e tua.
14 O Perëndi, udha jote është e shenjtë, cili perëndi është i madh si Perëndia ynë?
15 Ti je Perëndia që bën mrekulli, fuqinë tënde e shfaqe ndër popuj.
16 Me forcën e krahut tënd e shpëtove popullin tënd, pasardhësit e Jakobit e të Jozefit.
17 Të panë ujërat, o Perëndi, të panë ujërat e u tmerruan, edhe humnerat u drodhën.
18 Retë derdhën ujërat me rrëmbim, mes tyre jehuan gjëmime dhe shigjetat e tua vërshuan.
19 Gjëmimi yt jehoi nëpër stuhi, vetëtimat shndritën botën, toka u drodh e u trand.
20 Nëpër det ishte udha jote, shtigjet e tua mes ujërash të shumtë dhe gjurmët e tua nuk i njihte askush.
21 I prive popullit tënd si grigjës, me dorën e Moisiut dhe të Aronit.