Psalms 7
1 Ankimi që Davidi i këndoi Zotit për fjalët e Kushit nga fisi i Benjaminit.
2 O Zot, Perëndia im, te ti kërkoj strehë, shpëtomë e çliromë prej të gjithë përndjekësve të mi.
3 Në mos, si luani do të ma shqyejnë shpirtin e do të më copëtojnë pa më ardhur kush në ndihmë.
4 O Zot, Perëndia im, po të kem bërë gjë e po të kem bërë padrejtësi me duart e mia,
5 nëse ia kam kthyer me të keqe dashamirësit tim apo e kam plaçkitur armikun pa shkak,
6 më ndjektë armiku e më kaptë, jetën time e nëpërkëmbtë e nderin pluhur ma bëftë.
7 Çohu, o Zot, me zemërim, ngrihu mbi tërbimin e armiqve të mi, qëndro krah meje, ti që ke vendosur drejtësi.
8 Le të të rrethojnë kombet, por ti sundoji nga vendi yt i lartë.
9 O Zot që gjykon popujt, gjykomë ti, o Zot, se jam i drejtë e pa faj.
10 Ligësia e të paudhëve marrtë fund, por të drejtin forcoje, o Perëndi i drejtë, ti që shqyrton mendjet e zemrat.
11 Mburoja ime është Perëndia, ai i shpëton zemërdrejtët.
12 Perëndia është gjykatës i drejtë, Perëndia është përherë i rreptë.
13 Nëse dikush nuk pendohet, Perëndia e mpreh shpatën, e nden harkun dhe e mban gati.
14 I ka bërë gati armët e vdekjes dhe i ka ndezur shigjetat.
15 Ja, i ligu ngjiz paudhësi, mbart ligësi e pjell mashtrim.
16 Hapi një gropë, gërmoi thellë, por në gropën që bëri ra brenda vetë.
17 Ligësia që bëri do t'i kthehet kokës e dhuna e vet do t'i bjerë ballit.
18 Unë do të falënderoj Zotin për drejtësinë e tij e do t'i këndoj himne emrit të Zotit, të Tejlartit.