Psalms 50
1 Psalm i Asafit. Perëndia, Zoti Perëndi, foli, tokën mbarë mblodhi nga lindja në perëndim të diellit.
2 Prej Sionit, bukurisë së përkryer, Perëndia shkëlqeu.
3 Perëndia ynë po vjen e nuk do të heshtë, i paraprin zjarri që përpin, përreth tij thëllimi i tërbuar.
4 Thërret qiejt prej së larti bashkë me tokën, për të gjykuar popullin e tij:
5 «Mblidhuni tek unë, o besnikë, ju që me fli besëlidhjen me mua lidhët».
6 Qiejt shpallin drejtësinë e tij, se gjykatës është vetë Perëndia.
7 «Dëgjomë, o populli im, dua të flas, o Izrael! Kam për të dëshmuar kundër teje, unë jam Perëndia, Perëndia yt.
8 Nuk po të qortoj për flitë e tua, flitë e tua të shkrumbimit i kam përherë përpara.
9 Mëzat nuk do të pranoj prej shtëpisë sate e as cjap prej tufave të tua.
10 Se të miat janë tërë kafshët e pyllit, egërsirat e mijëra male.
11 I njoh tërë shpendët e lartësive, gjallesat e fushës janë të miat.
12 Po të kisha uri, s'do të të lypja ty, e imja është bota e gjithçka në të.
13 Mos do të ha gjë mish demash, a do të pi gjak cjepsh?
14 Kushtoji Perëndisë fli përlëvdimi e përmbushi betimet ndaj të Tejlartit.
15 Ditën e fatkeqësisë më thirr, do të të shpëtoj e do të më lavdërosh».
16 E të paudhit Perëndia i thotë: «Përse, vallë, i shpall rregullat e mia, përse goja jote flet për besëlidhjen time,
17 kur ti e urren qortimin e fjalët e mia i hedh pas shpine?
18 Kur sheh një vjedhës, shoqërohesh me të, me kurorëshkelësit bëhesh bashkë.
19 Gojën ia ke kushtuar së keqes, gjuha jote thur mashtrime.
20 Ulesh e flet kundër vëllait tënd, shpif kundër birit të nënës sate.
21 Këto i ke bërë e unë kam heshtur, ke menduar se jam si ti. Por, ja, ku po të qortoj e po t'i përplas para syve».
22 Kuptojeni, pra, mirë këtë gjë, ju që Perëndinë harroni, në mos do t'ju bëj copë e çikë e s'do të ketë kush t'ju shpëtojë.
23 Kush më kushton fli përlëvdimi më nderon, atij që ecën udhës së drejtë do t'i tregoj shpëtimin e Perëndisë.