Bible

1 Mjeshtrit të korit. Psalm i bijve të Korahut. 2 Dëgjojeni këtë mbarë ju popuj, mbani vesh të gjithë ju banorët e botës, 3 vegjëlia e paria, të pasur e të varfër bashkë: 4 Goja ime do të flasë urti, zemra ime do të përsiatë me mençuri. 5 Do t'i vë vesh fjalës së urtë, gjëegjëzën time do ta zbuloj me lirë. 6 Përse të frikësohem në ditë fatkeqësie, kur të më rrethojë paudhësia e kundërshtarëve të mi, 7 e atyre që shpresojnë te pasuria e vet, që mburren me të mirat e tyre të shumta? 8 E pra, njeriun nuk e shpengon dot njeriu e askush nuk ia shlyen dot Perëndisë shpagimin e vet. 9 Shpengimi i shpirtit është i shtrenjtë e nuk paguhet dot asnjëherë, 10 që njeriu të jetojë përgjithmonë e të mos e shohë gropën e varrit. 11 Të gjithë e shohin se i urti vdes, merr fund i marri e i pamendi dhe pasurinë të tjerëve ua lënë. 12 Varri do të jetë shtëpia e tyre përjetë, banesa e tyre brez pas brezi, edhe pse u vunë tokave emrin e vet. 13 Edhe njeriu fisnik mund të mos e gdhijë natën, i ngjashëm është me kafshët që ngordhin. 14 Ky është fati i tyre, marrëzia e tyre, fundi i atyre që kënaqen me fjalët e veta. 15 Si delet do të shkojnë drejt skëterrës e vdekjen do të kenë bari. Të drejtët do të sundojnë mbi ta në agim, trajta e tyre në skëterrë do të tretet, larg vendbanimeve të tyre. 16 Por Perëndia do ta shpengojë shpirtin tim, prej kthetrave të skëterrës do të më nxjerrë. 17 Mos u frikëso kur dikush pasurohet, kur shtëpia e tij bëhet më e lavdishme, 18 se, kur të vdesë, nuk do të marrë asgjë, e lavdia pas nuk do t'i shkojë. 19 Sa qe gjallë, e quante veten të bekuar, «Më thurin lavde, se më ka shkuar mbarë», mendonte. 20 Por edhe ai do të bashkohet me brezninë e etërve të vet, që dritën nuk do ta shohin më kurrë. 21 Njeriu fisnik nuk arrin të kuptojë, ngjan me shtazët që ngordhin.