Psalms 30
1 Psalm i Davidit. Këngë për kushtimin e tempullit.
2 Të madhëroj, o Zot, se lart më ngrite, armiqtë e mi nuk i le të ngazëllejnë mbi mua.
3 O Zot, Perëndia im, ty të thirra e ti më shërove.
4 Ti, o Zot, ma nxore shpirtin nga skëterra, ti më mbajte në jetë, që në varr të mos zbrisja.
5 Këndojini Zotit, ju besnikët e tij, përlëvdoni kujtimin e shenjtërisë së tij.
6 Zemërimi i tij zgjat veç një çast, por përkrahja e tij, tërë jetën. Mbrëmja edhe vjen me lot, por mëngjesi, plot hare.
7 Kur jetoja në begati, thosha: «Nuk do të tronditem kurrë».
8 Ti, o Zot, më përkrahe e më bëre të fortë si malin, por kur fshehe fytyrën, më zunë drithërimat.
9 Ty të thërras, o Zot, Zotit tim i kërkoj mëshirë.
10 Ç'dobi do të kishe nga gjaku im, nga zbritja ime në varr? Mos do të të përlëvdojë gjë balta? Apo mos do ta shpallë ajo të vërtetën tënde?
11 Dëgjomë, o Zot, e mëshiromë! O Zot, bëhu ndihmëtari im.
12 Vajtimin në valle ma ktheve, grathoren e zisë ma hoqe e me hare më ngjeshe,
13 që qenia ime të të këndojë pa pushim. O Zot, Perëndia im, do të të përlëvdoj përjetë.