Psalms 17
1 Lutje e Davidit. Dëgjo, o Zot, çështjen e drejtë! Vëri re klithmës sime, dëgjoje lutjen time, që nuk del nga buzë dredharake.
2 Prej teje gjetsha drejtësi, sytë e tu dallofshin të drejtën.
3 Shqyrtoje zemrën time natën, vëmë në provë, por gjë s'do të gjesh. Kam menduar gjëra në mendjen time, por goja ime nuk ka nxjerrë ligësi.
4 Sa për veprat e njerëzve, përmes fjalëve të buzëve të tua e kam ruajtur veten nga udhët e dhunës.
5 Hapat e mi kanë qëndruar në shtigjet e tua, këmbët e mia nuk janë dridhur.
6 Ty po të thërras, përgjigjmu, o Perëndi! Ktheje veshin nga unë e dëgjoji fjalët e mia!
7 Tregomë mirësinë tënde madhështore, ti që prej kundërshtarëve shpëton ata që tek e djathta jote shpresojnë.
8 Ruajmë si beben e syrit, mbulomë nën hijen e krahëve të tu,
9 larg të paudhëve që më përndjekin, armiqve gjakatarë që më kanë rrethuar.
10 Janë trashur nga dhjami, goja e tyre flet tërë mburrje.
11 Më gjurmuan e më kanë rrethuar, m'i kanë ngulur sytë për të më hedhur përtokë.
12 Janë si luani, të etur për të gjuajtur, si këlyshi i luanit, që fshihet e zë pusi.
13 Ngrihu, o Zot, dili përpara, mposhte, shpëtoma jetën prej të paudhit me shpatën tënde.
14 Shpëtomë prej vdekatarëve, me dorën tënde, o Zot, prej vdekatarëve të kësaj bote. Mbushua barkun me çfarë ke ruajtur për ta, që bijtë e tyre të ngopen e t'u lënë me tepri fëmijëve të tyre.
15 E unë, falë drejtësisë sate, do të shoh fytyrën tënde, do të zgjohem e do të kënaqem me praninë tënde.