Psalms 18
1 Mjeshtrit të korit. Himn që Davidi, shërbëtori i Zotit, i drejtoi Zotit ditën që Zoti e shpëtoi nga dora e armiqve dhe nga dora e Saulit.
2 Davidi tha këto fjalë: Të dua, o Zot, fuqia ime.
3 Zoti është shkëmbi im, fortesa ime dhe çliruesi im, është Perëndia im, është shkrepi ku gjej strehë. Zoti është mburoja ime, fuqia e shpëtimit tim, ai është kështjella ime.
4 Lavdi pastë Zoti! I thirra e nga armiqtë shpëtova.
5 Litarët e vdekjes më mbërthyen, përrenj shkatërrimi më tmerruan.
6 Leqet e skëterrës më rrethuan, më zunë pritë grackat e vdekjes.
7 Kur u gjenda ngushtë, i thirra Zotit, i klitha për ndihmë Perëndisë tim. Nga tempulli i tij e dëgjoi zërin tim, klithma ime arriti te veshët e tij.
8 Ndaj toka u drodh e u trand, themelet e maleve u shkundën e luajtën vendit, prej zjarrit të zemërimit të tij.
9 Tym doli nga flegrat e hundës së tij e nga goja e tij zjarr shkrumbues. Thëngjij përvëlues prej tij flakëruan.
10 Qiejt i uli dhe zbriti poshtë, me një re të errët nën këmbë.
11 Hipur mbi një kerub fluturoi, flatroi mbi krahët e erës.
12 Errësirën e hodhi rreth vetes si rrobë, tendë iu bënë retë e dendura si ujërat e errëta.
13 Prej shkëlqimit të tij dilnin re, breshër e prush i zjarrtë.
14 Zoti bëri të gjëmojnë qiejt, i Tejlarti bëri t'i dëgjohet zëri, breshër e thëngjij zjarri.
15 Shigjetat e tij dërgoi e i shpërndau, me rrufe i gjuajti e i shpartalloi.
16 Burimet e ujërave u dukën, themelet e tokës u zbuluan, prej qortimit tënd, o Zot, prej shfryrjes së flegrave të tua.
17 Dorën shtriu nga lart e më kapi, më nxori prej ujërave të shumtë.
18 Më shpëtoi nga armiq të fuqishëm, nga ata që më urrenin, që ishin më të fortë se unë.
19 M'u vërsulën ditën e fatkeqësisë sime, por Zoti u bë përkrahësi im.
20 Më nxori në vend të hapur, më shpëtoi se më kishte për zemër.
21 Kështu bëri Zoti me mua, se jam i drejtë, kështu më shpërbleu, se të pastra duart i kam.
22 Udhët e Zotit kam ndjekur e nuk jam larguar nga Perëndia im me ligësi.
23 Gjithë vendimet e tij i mbaj parasysh, nga rregullat e tij nuk shmangem.
24 Kam qenë i ndershëm me të dhe veten nga paudhësia e kam ruajtur.
25 Zoti më shpërbleu, se jam i drejtë, se e pa që duart i kam të pastra.
26 Njeriut besnik ti i qëndron besnik, me të ndershmin i ndershëm tregohesh.
27 Me njeriun e pastër tregohesh i pastër, por me të mbrapshtin tregohesh dinak.
28 Popullin e përvuajtur e shpëton, por sytë e krenarëve i ul poshtë.
29 O Zot, ti i jep dritë llambës sime, Perëndia im ma ndriçon errësirën.
30 Me ty do t'i sulmoj çetat plaçkitëse, me Perëndinë tim do t'i kapërcej muret.
31 Udha e Perëndisë është e përsosur, fjala e Zotit e sprovuar në zjarr, ai është mburojë i të gjithë atyre që kërkojnë strehë tek ai.
32 Kush tjetër është Perëndi veç Zotit? Kush tjetër është shkëmb veç Perëndisë tonë?
33 Perëndia që më dha forcë e ma bëri udhën të përsosur.
34 Këmbët m'i bëri të shpejta si të drerit, në vende të larta më vuri të qëndroj.
35 Duart m'i mësoi për betejë, që krahët e mi të ndejnë hark bronzi.
36 Më dhe mburojën e shpëtimit tënd, e djathta jote m'u bë krah, mirësia jote më madhëroi.
37 E shtrove udhën para hapave të mi e këmbët nuk më rrëshqitën.
38 I ndoqa pas armiqtë e i zura, nuk do të kthehem pa i shkatërruar.
39 I qëllova e më nuk ngrihen, ranë para këmbëve të mia.
40 Më dhe forcë për të luftuar e ata që m'u ngritën kundër nën këmbë m'i përkule.
41 I bëre armiqtë e mi të më kthejnë kurrizin, ata që më urrenin i zhbiva.
42 Klithën me të madhe, por s'kishte kush t'i shpëtonte, i thirrën edhe Zotit, por nuk iu përgjigj.
43 I thërrmova si pluhurin që e merr era, i flaka jashtë si baltën e rrugës.
44 Më çlirove nga grindjet e popullit, në krye të kombeve më vure, një popull që nuk më njihte më shërbeu.
45 Me të dëgjuar për mua u bindën, bijtë e të huajve u përkulën para meje.
46 U zbehën, u drodhën, e nga fortesat e tyre dolën.
47 Zoti është i gjallë! Bekuar qoftë shkëmbi im! Perëndia i shpëtimit tim u madhëroftë!
48 Ai merr shpagim për mua, popujt nën këmbë m'i nënshtron
49 dhe nga armiqtë e mi më çliron. Ti më ngre mbi kundërshtarët e mi, prej njeriut të dhunshëm më shpëton.
50 Ndaj të përlëvdoj mes kombeve, o Zot, dhe emrin tënd përhimnoj.
51 Zoti ia shton fitoret mbretit të tij, tregon mirësi përjetë ndaj të vajosurit të vet, Davidit e gjithë pasardhësve të tij.