Proverbs 25
1 Edhe këto që kanë mbledhur njerëzit e Ezekisë, mbretit të Judës, janë fjalët e urta të Solomonit.
2 Lavdia e Perëndisë është të veprojë në fshehtësi, lavdia e mbretërve është të zbulojnë gjërat e fshehta.
3 Qielli i lartë, toka e thellë e zemra e mbretit, janë të pashqyrtueshme.
4 Hiqja ndryshkun argjendit e argjendari bën enën,
5 hiqja sysh mbretit të paudhin e froni i tij do të mbështetet në drejtësi.
6 Mos u mburr para mbretit e mos qëndro në vendin e të mëdhenjve,
7 se është më mirë të të thonë: «Ngjitu këtu!», sesa të të përulin në sytë e fisnikut që e pe me sytë e tu.
8 Mos shko me ngut në gjykatë, se çfarë do të bësh në fund, kur të të turpërojë fqinji?
9 Çështjen tënde rrihe me fqinjin tënd, por të fshehtën e tjetrit mos e zbulo,
10 se kush të dëgjon, të turpëron e çfarë ke përfolur s'mund ta kthesh mbrapsht.
11 Si mollë e artë në enë argjendi është fjala e thënë kur duhet.
12 Si vath i artë e si stoli ari të kulluar është i urti që qorton veshin e dëgjueshëm.
13 Si freskia e dëborës në kohë të korrash është lajmëtari besnik për atë që e dërgon.
14 Si retë dhe era, por pa shi, është edhe kush mburret për dhuratat që s'i bën.
15 Princi mund të bindet me durim e gjuha e butë i thyen kockat.
16 Nëse ke gjetur mjaltë, ha sa mjafton, se po e teprove, do ta vjellësh.
17 Shkel rrallë në shtëpinë e fqinjit, që të mos lodhet me ty e të të urrejë.
18 Çekan, shpatë e shigjetë e mprehtë është ai që jep dëshmi të rreme kundër të afërtit.
19 Si dhëmb i prishur e këmbë e ndrydhur është shpresa në të pabesin në ditë ngushtice.
20 Të këndosh para zemërvrarit është si të zhvishesh në ditë të ftohtë, si të hedhësh uthull mbi plagë.
21 Po të ketë uri armiku yt, jepi bukë të hajë, po të ketë etje, jepi ujë të pijë,
22 se kështu grumbullon prush mbi kokën e tij e Zoti do të të shpërblejë.
23 Era e veriut sjell shiun, gjuha murmuritëse fytyrën e ngrysur.
24 Më mirë të banosh në qoshen e pullazit, se të ndash shtëpinë me gruan grindavece.
25 Si uji i freskët për një shpirt të etur është lajmi i mirë nga dheu i largët.
26 Si gurrë e ndotur e si burim i turbullt është edhe i drejti që luhatet para të paudhit.
27 Të hash tepër mjaltë e të kërkosh nderim pas nderimi, nuk është mirë.
28 Si kështjellë e thyer e pa mure është edhe njeriu që s'e sundon veten.