Lamentations 3
1 Njeriu që e pa mjerimin, jam unë, nën shkopin e zemërimit të tij.
2 Ai më shtyu e më endi në errësirën pa dritë.
3 Ai e ktheu dorën e tij gjithmonë veç kundër meje.
4 Blojë m'i bëri eshtrat, më shkretoi mish e lëkurë.
5 Bëri ledhe kundër meje, helm e stërmundim.
6 Brenda errësirës më vendosi, si të vdekurit e kahershëm.
7 Gardh ngriti rreth meje e dot nuk dal, më hodhi vargonj të rëndë.
8 Gërthas e kërkoj ndihmë, por prapë ma hedh poshtë lutjen.
9 Gurë të latuar vuri për të m'i mbyllur rrugët, shtigjet m'i dredhoi.
10 Doli kundër meje si ariu në pritë, si luan i fshehur.
11 Drejtimin ma humbi, më shqeu e më shkretoi.
12 Drejtoi harkun e vet e më bëri shënjestër për shigjetë.
13 Hodhi kundër veshkave të mia shigjetat e kukurës së vet.
14 Habia e popullit tim u bëra, këngë qesëndie për ta tërë kohën.
15 Hidhërime më dha sa u ngiva, më dehu me pelin.
16 Varrë m'i bëri dhëmbët me gurë, me shtiu në hi.
17 Vërtiti larg paqen nga shpirti im, e kam harruar mirësinë.
18 «Venitet pritshmëria ime», thashë, «Ardhmëria që do të vinte prej Zotit ».
19 Zë e kujtoj pikëllimin dhe endjen time, si të ishin pelin e helm.
20 Zaliset shpirti im, kur kujton e kujton.
21 Ziejnë në zemrën time këto gjëra, prandaj kam shpresë:
22 «Hiri i mirësisë së Zotit nuk shterohet, s'ka fund mëshira e tij.
23 Herët në mëngjes përtërihen, e madhe është besnikëria e tij.
24 “Hisja ime është Zoti ”, thotë shpirti im, “Prandaj edhe shpresoj në të”».
25 Tregohet i mirë Zoti për ata që shpresojnë në të, për ata që e kërkojnë me shpirt.
26 Të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit është gjë e mirë.
27 Të mbartë zgjedhën që në rini është gjë e mirë për një burrë.
28 Jetën ta kalojë i vetmuar e i heshtur ai që Zoti e ka rënduar.
29 Ja, ta ulë fytyrën gjer në pluhur, se mbase ka shpresë.
30 Ja, t'ia kthejë faqen ndëshkuesit, të dendet me poshtërime.
31 Kurrë Zoti nuk përjashton përgjithmonë.
32 Ka mëshirë sipas mirësisë së tij të madhe edhe nëse ndëshkon.
33 Kurrë nuk e çon pikëllimin me gjithë zemër, as i poshtëron njerëzit.
34 Le të shtypen me këmbë të gjithë të burgosurit e tokës,
35 le t'i shtrembërohet e drejta njeriut para të Tejlartit,
36 le t'i përmbyset çështja njeriut, a nuk shikon Zoti?
37 Mos dikush flet e ajo gjë bëhet pa e urdhëruar Zoti?
38 Mirësitë e ligësitë a nuk dalin prej gojës së të Tejlartit?
39 Mos të ankohet asnjë njeri i gjallë pse i ndëshkohen mëkatet.
40 Ne duhet t'i shqyrtojmë sjelljet tona, t'i peshojmë e të kthehemi te Zoti.
41 Kah Perëndia në qiell t'i ngremë zemrat e duart.
42 Ne bëmë shkelje e kryeneçësi, ti nuk e dhe faljen.
43 S'na përdëlleve, por na vrave, na përndoqe i mbështjellë me zemërim.
44 Sajove një re rreth teje që nuk e shpon as lutja.
45 Stërvinë e mbeturinë na bëre në mes të popujve.
46 Fshajnë me gojë kundër nesh të gjithë armiqtë tanë.
47 Frika e gropa na zunë, rrënimi e dërrmimi.
48 Furi lotësh më rrjedhin nga sytë për thyerjen e bijës së popullit tim.
49 Ajohen sytë e mi pa ndalur, se nuk ka pushim,
50 aq kohë sa Zoti të mos këqyrë e të shikojë nga qielli.
51 Angështohet shpirti im kur shoh me sy bijat e qytetit tim.
52 Cytësit e mi pa shkak më gjuajnë siç gjuhet shpendi.
53 Copë ma bënë jetën, më mbytën në pus, më gjuajtën me gurë.
54 Currila uji më vërshuan mbi kokë e thashë: «Mbarova!».
55 Kërkova emrin tënd, o Zot, nga thellësitë e honit.
56 Klithmën time e dëgjove: «Mos i mbyll veshët ndaj psherëtimës e britmës sime».
57 Kur të thirra, ti u afrove e the: «Mos ki frikë!».
58 Rastin tim, o Zot, ti e mbrojte, ma shpagove jetën.
59 Rrengun që më bënë e pe, o Zot: gjykoje çështjen time!
60 Ra në sytë e tu tërë hakmarrja e tyre, tërë shestimet e tyre kundër meje.
61 Sharjen e tyre e dëgjove, o Zot, dhe tërë shestimet e tyre kundër meje.
62 Shfrejnë kundër meje gjithë ditën buzët e kundërshtarëve të mi.
63 Shikoi kur ulen e kur ngrihen, unë jam shpotia e tyre.
64 Ti jepua shpërblimin, o Zot, sipas veprave të duarve të tyre.
65 Topitua zemrën, lëshoju mallkimin.
66 Tërë zemërim përndiqi e rrënoji nën qiellin e Zotit.