Job 36
1 Elihui foli sërish e tha:
2 «Ki pak durim e unë do të të mësoj, sepse ende mund të flas për Perëndinë.
3 Prej së largu do ta nxjerr njohurinë time e krijuesit tim do t'i jap të drejtë,
4 se vërtet nuk janë të rreme fjalët e mia e me ty po flet një dijeplotë.
5 Ja, Perëndia është i fuqishëm e nuk përbuz, e fuqishme forca e kuptimit të tij.
6 Të paudhin nuk e lë të gjallë e të pikëlluarve ua jep të drejtën.
7 Nuk i heq sytë nga i drejti, por i vendosi mbi fron me mbretërit e të madhëruar janë përgjithmonë.
8 Nëse kanë rënë në pranga e janë zënë në leqet e pikëllimit,
9 ai u tregon veprat e tyre e shkeljet që bënë prej krenarisë,
10 u hap veshët të dëgjojnë qortimin e u bën thirrje të lënë prapësinë.
11 Nëse dëgjojnë e atij i shërbejnë, në begati do t'i shtyjnë ditët e vitet në kënaqësi.
12 Por, në mos e dëgjofshin, nëpër shpatë do të kalojnë, do të japin shpirt pa e kuptuar si.
13 Zemërpërdalët grumbullojnë zemërim e kur Perëndia t'i robërojë nuk kërkojnë shpëtim.
14 Të rinj ata heqin shpirt, u shuhet jeta në lavirësi.
15 Me pikëllim i shpëton të pikëlluarit, me fatkeqësi veshët ua hap.
16 Edhe ty të nxori nga gryka e ngushticës në një vend të hapur, pa shtrëngesa, e plot me gjellë të majme u shtrua tryeza jote.
17 Ti u mbushe me gjykime të mbrapshta, por gjykimi i drejtë mbi ty do të bjerë.
18 Je i zemëruar, por mos u tall, shumë blatove, por mos e tepro.
19 A të nxjerr nga ngushtica britma jote me gjithë mundin e fuqisë sate?
20 Mos e dëshiro atë natë kur popujt do të shkojnë në vendin që u takon.
21 Ruhu e mos iu kthe ligësisë, se për shkak të saj të zuri pikëllimi».
22 «Ja, i madhërishëm është Perëndia në fuqinë e vet, ku ka udhërrëfyes si ai?
23 Kush ia caktoj udhën atij e kush i tha: “Veprove keq”?
24 Kujtohu ta madhërosh veprën e tij, të cilës njerëzit këngë i thurën.
25 Mbarë njerëzia e ka kundruar, secili e vështron nga larg.
26 Po, i madhërishëm është Perëndia e ne nuk e rrokim dot, të panumërueshme janë vitet e tij.
27 Pikëzat e ujit lart ai i ngre e avujt e tyre kthehen në shira,
28 që retë i zbrazin e me rrëshekë mbi njerëzit bien.
29 Kush e merr me mend shtrirjen e resë dhe ushtimën e banesës së tij?
30 Ja, ai e rrethon veten me dritë dhe thellësitë e detit i mbulon.
31 Kështu i gjykon ai popujt, u jep ushqim me mbushulli.
32 Në pëllëmbë të dorës i mban rrufetë e i urdhëron të gjuajnë.
33 Gjëmimi i tyre flet për të, zemërimi i tij nuk e duron të keqen. »