Job 34
1 Elihui foli sërish e tha:
2 «Dëgjojini, o të urtë, fjalët e mia, edhe ju, o të ditur, mbamëni vesh,
3 pasi veshi fjalët i dallon e qiellza gjellën e shijon.
4 Le ta zgjedhim vetë çfarë është e drejtë, vetë le ta pranojmë çfarë është e mirë,
5 se Jobi tha: “I drejtë unë jam, por të drejtën ma mori Perëndia.
6 I drejtë jam e më bëjnë gënjeshtar, më shigjetojnë për vdekje e faj nuk kam”.
7 Cili njeri është porsi Jobi, që talljen gjerb si ujin,
8 që bredh me punëkeqët e me rrengshorët shëtit,
9 pasi tha me vete: “S'ka dobi njeriu Perëndinë të kërkojë!”.
10 Prandaj, o zemërmirë, dëgjomëni mua: larg Perëndisë paudhësia, larg të gjithëpushtetshmit padrejtësia!
11 Ai e shpërblen njeriun për çka bën, e si të sillet njeriu ashtu edhe e gjen.
12 Vërtet Perëndia nuk bën ligësi, të drejtën i gjithëpushtetshmi s'e shtrembëron.
13 Kush e caktoi të sundojë tokën e kush e përftoi tërë gjithësinë?
14 Po të merrej me veten e vet dhe shpirtin e frymën për vete ta mbante,
15 njëherësh do të shuhej çdo qenie e gjallë e njerëzia në pluhur do të kthehej.
16 Nëse ke mend, dëgjoje këtë gjë, vëri vesh tingëllimës së fjalëve të mia.
17 A mund të sundojë kush e urren drejtësinë? E ti do të dënosh të drejtin e fuqishëm,
18 atë që mbretit: “Krahëthatë!”, i thotë e fisnikëve: “Të paudhë!”,
19 që princave anën nuk ua mban e të pasurin s'e vë para të varfrit, sepse të gjithë dora e tij i bëri.
20 Në mes të natës papritur vdesin, dridhen popujt e kalojnë, pa vënë dorë njeri rrëzohen trimat.
21 Ai sytë tek udhët e njerëzve i mban e i sheh të gjithë hapat e tyre.
22 Nuk ka terr as terrinë ku të fshihen punëligjtë.
23 Kohën askujt s'ia ka caktuar para Perëndisë në gjyq të dalë.
24 I këput të pushtetshmit pa i hetuar e në vendin e tyre të tjerë vendos.
25 Meqë i njeh veprat e tyre, për një natë i përmbys e i shtyp.
26 Si keqbërës i shuplak, në një vend ku të gjithë i shohin,
27 se prej tij u larguan e i shpërfillën tërë udhët e tij.
28 Tek ai mbërriti klithma e skamnorëve, klithmën e të pikëlluarve e dëgjoi.
29 Kur ai hesht, kush e dënon? Nëse fsheh fytyrën, kush vallë e sheh? Por mbi kombe e mbi njerëz njëherësh sundon,
30 që njeriu i pafe të mos mbretërojë e as ata që popullit kurth i ngrenë.
31 A i thotë kush Perëndisë: “Pësova e nuk do të mëkatoj.
32 Çfarë nuk shoh vetë, ti ma mëso, në kam bërë keq, më s'do ta bëj”?
33 A duhet të të shpërblejë siç mendon ti? Ti që e shpërfille, vendos pra, e thuaj çfarë di.
34 Njerëzit me mend do të më thonë, bashkë me njeriun e urtë që më dëgjon:
35 “Jobi nuk flet si i ditur, nuk janë të mençura fjalët e tij”.
36 Le të sprovohet Jobi deri në fund, se si keqbërës përgjigjet.
37 Mëkatit i shton kryeneçësinë e mes nesh mbjell dyshim, se flet gjithnjë e më shumë kundër Perëndisë».