Job 30
1 «Por sot me mua tallen më të rinjtë se unë, etërit e tyre s'i vija as me qentë e grigjës.
2 Ç'më duhet fuqia e duarve të tyre? Vrullin ata e humbën.
3 Në skamje e uri, ndër djerrina dhëmbët kruajnë, ndër rrënojat e shkretimit.
4 Brejnë tagji e gjethe shkurresh, ngrohen me rrënjë gjineshtre.
5 Njerëzit i dëbojnë nga shoqëria e u bërtasin si të ishin kusarë.
6 Ata banojnë ndër shpate luginash, në shpella dheu e ndër shkëmbinj.
7 Ulërijnë nëpër shkurre e mblidhen nëpër hithra,
8 pjellë e marrëzisë e bij të askushit, nga toka të dëbuar.
9 Me këngë tani më tallin e përrallë për ta u bëra.
10 Neveriten prej meje, prej meje largohen e në fytyrë më pështyjnë pa ngurrim.
11 Perëndia ma shkrehu harkun e më këputi e ata nuk kanë më fre me mua.
12 Në të djathtë më ngrihet lukunia, këmbëve më bëjnë t'ua mbath e udhën e rrënimit ata më shtrojnë.
13 Rrugën ma presin, rrënimin më kurdisin e askush s'i ndal.
14 Vijnë si nga zgavra të gjera, prej rrënojash rrëshqanë dalin.
15 Tmerri u soll kundër meje, nderi porsi era më shtillet e si reja shkoi begatia ime.
16 E tani shpirti po më fishket, ditët e pikëllimit më kapluan.
17 Natën dhimbja kockat m'i ther e brejtja s'më lë të qetë.
18 Më kap me forcë për petkash, qafëzën e tunikës ma shtrëngon.
19 Në llucë më plandosi, pluhur e hi u bëra.
20 Unë të thërras ty, por ti nuk përgjigjesh, qëndroj para teje, por ti s'më përfill.
21 U bëre mizor me mua, me dorë të rreptë më përndjek.
22 Më ngre kaluar në erë e më përplas në stuhi.
23 E di se më çon drejt vdekjes, në shtëpinë që për tërë të gjallët u caktua.
24 A nuk shtrihet dora pas rrënimit, nëse lypet ndihmë në mjerim?
25 A nuk qava me ditëzinjtë? A nuk m'u dhimbs në shpirt skamnori?
26 Prisja të mirën e më zuri e liga, prisja dritën e më zuri terri.
27 Më ziejnë zorrët pa pushim e ditë pikëllimi më mësyjnë.
28 Endem i ngrysur e s'ka diell për mua, ngrihem në kuvend e thërras për ndihmë.
29 Vëlla me çakejtë u bëra e shok me zogat e strucit.
30 Zi m'u bë lëkura e po më rripet edhe vapa kockat po m'i djeg.
31 Për vajtim e kam lirën e fyellin për zë gjëmëtarësh».