Job 23
1 Jobi u përgjigj e tha:
2 «Edhe sot e kësaj dite ankoj i acaruar, mbi rënkimin tim rëndon dora e tij.
3 Ah, sikur ta dija ku ta gjeja, sikur të arrija te banesa e tij!
4 Para tij do ta shtroja çështjen time e me plot të drejtë do ta hapja gojën.
5 Do të merrja vesh përgjigjen e tij e do të kuptoja çfarë do të më thoshte.
6 A do të grindej me mua me tërë madhështinë e tij? Jo, vërtet do të më dëgjojë!
7 Atje me të do të fliste një njeri i drejtë e gjykatësi im përgjithmonë do të më shfajësonte.
8 Ja, shkoj më tej e ai nuk gjendet, kthehem pas e nuk e pikas.
9 Po të sillem majtas askund nuk e shoh, po të kthehem djathtas nuk ma kap dot syri.
10 E, pra, ai e di si sillem unë; le të më vërë në provë e porsi ar do të dal.
11 Gjurmëve të tij shkeli këmba ime, udhën e tij e mbajta pa dredhuar.
12 Urdhrit të buzëve të tij unë nuk iu shmanga, fjalët e gojës së tij në zemër i mbajta.
13 Por ai është i vetëm e kush mund ta kundërshtojë? Çfarë ai dëshiron, atë edhe e bën.
14 Çfarë caktoi për mua, ai do ta përmbushë, e shumë gjëra të tjera që i ka në mendje.
15 Prandaj më zë tmerri në praninë e tij, mendohem e dridhem prej tij.
16 Perëndia ma molisi zemrën më tmerroi ai, i gjithëpushtetshmi.
17 Se nuk po më rrënon errësira, as po më mbulon terri».