Ecclesiastes 11
1 Puszczaj swój chleb po powierzchni wody, minie wiele dni, lecz odnajdziesz go.
2 Rozdziel dział między siedmiu, a nawet między ośmiu, bo nie wiesz, jakie nieszczęście przydarzy się na ziemi.
3 Gdy chmury są pełne, na ziemię spada deszcz, a drzewo tam leży, gdzie padło — na północ lub południe.
4 Kto zważa na wiatr, nie będzie siał, kto śledzi bieg chmur, nie będzie żął.
5 Jak nie znasz drogi ducha do płodu w łonie brzemiennej, tak nie poznasz dzieła Boga, który czyni wszystko.
6 Siej swoje ziarno z rana, nie daj rękom odpocząć do wieczora, bo nie wiesz, co się powiedzie: to czy tamto, czy też w obu przypadkach uda się tak samo.
7 Słodkie jest światło i dobrze oczom widzieć słońce!
8 Jeśli zatem człowiek żyje wiele lat, niech się w nich wszystkich cieszy, lecz niech pamięta: dni mrocznych będzie wiele — a to, co niesie przyszłość, jest marnością.
9 Ciesz się, młody człowieku, w czasie swej młodości, korzystaj z radości serca, póki ona trwa. Idź, dokąd wzywa cię serce lub dokąd wiodą oczy, wiedz jednak, że za to wszystko Bóg cię zawezwie na sąd.
10 Nie skupiaj uwagi na troskach, pokonuj słabości ciała, bo młodość też w swym rozkwicie jest marnością.