Revelation 5
1 I wtedy ujrzałem, że w dyspozycji Boskiej Chwały spoczywającej na Tronie znajdował się zwój Księgi Życia zapisany z obydwu stron i zabezpieczony siedmioma pieczęciami.
2 A potężny posłaniec, niczym herold, wielkim głosem zawołał: — Czy jest ktoś godny, kto byłby w stanie rozwinąć ten zwój i złamać jego pieczęcie?!
3 I nikt, kto znajdował się na nieboskłonie, na powierzchni Ziemi czy pod jej powierzchnią, nie był zdolny ani rozwinąć tego zwoju, ani go odczytać.
4 Zacząłem wówczas płakać z żalu, że nikt godny nie został znaleziony, kto mógłby rozwinąć ten zwój i go przeczytać.
5 Lecz jeden ze zwierzchników tak do mnie powiedział: — Nie płacz! Przecież tym jedynym, który odniósł prawdziwe zwycięstwo, jest Lew z rodu Judy, Nowy Pień rodu Dawida. On sam złamie siedem pieczęci i zwój ten rozwinie.
6 I nagle przejrzałem. Zobaczyłem bowiem, iż w blasku Boskiego Majestatu, który spoczywał na Tronie Chwały, otoczony przez owe cztery przedziwne istoty i zgromadzenie zwierzchników, znajdował się Chrystus, który – jako Boży Baranek – został złożony w ofierze za nas. W Jego ręku skupiona była wszelka moc, a Jego Duch jest tym siedmiorakim Bożym Duchem, który został posłany na Ziemię i w doskonały sposób przenika wszystko.
7 I wtedy Chrystus wziął z Tronu Chwały zwój Księgi Życia i przejął go w swoje władanie.
8 A kiedy uniósł ten zwój, cztery przedziwne istoty, a także całe zgromadzenie dwudziestu czterech zwierzchników – wszyscy padli przed Nim na kolana i, pozostając na nich, wylali przed Nim złote puchary wypełnione najwspanialszym kadzidłem, jakim są modlitwy dziękczynne Bożego ludu, a następnie wzięli do rąk instrumenty
9 i zaśpiewali Mu pieśń nowego Życia: Godzien jesteś wziąć ten zwój i złamać jego pieczęcie, bo zostałeś złożony w ofierze i krwią swoją, Boże, nabyłeś ludzi z każdego plemienia i języka. Ty wszystkie ludy oraz narody
10 uczyniłeś sobie, Boże nasz, Królestwem. Oni stali się teraz ludem kapłańskim i odtąd na zawsze będą panować na Ziemi.
11 A gdy na to patrzyłem, doszedł mnie głos oszałamiającej liczby aniołów, którzy razem z czterema przedziwnymi istotami oraz zgromadzeniem zwierzchników zebrali się wokół Tronu. A liczba ich była bezkresna, wprost niewyobrażalna.
12 I wszyscy jednym, zgodnym głosem tak śpiewali: Tylko Chrystus, nasz Baranek złożony w ofierze, tylko On jest godzien sprawować najwyższą władzę w pełni mocy, potęgi, mądrości i chwały. Jemu tylko należy się cześć i uwielbienie!
13 I wtedy usłyszałem, jak całe Boże stworzenie szybujące po nieboskłonie, chodzące po Ziemi oraz znajdujące się pod jej powierzchnią, a także w morzu – jednym głosem śpiewało: Temu, który zasiada na Tronie: Chrystusowi, niech będzie wszelka chwała, cześć i uwielbienie, ponieważ tylko On, Jedyny Bóg, ma wszelką moc na wieki.
14 Wówczas cztery przedziwne istoty zawołały: — Amen! A słysząc to, zgromadzenie dwudziestu czterech zwierzchników padło na twarz i wszyscy oddali hołd Chrystusowi, który zasiadał na Tronie.