Bible

1 Av David. Herren er mitt ljos og mi frelse, kven skulle eg ottast? Herren er eit vern for mitt liv, kven skulle eg skjelva for? 2 Når ugjerningsmenn ¬går laus på meg og vil gløypa meg, då snåvar og fell dei sjølve, fiendane som står meg imot. 3 Om ein hær vil kringsetja meg, finst det ikkje redsle i mi sjel. Går dei til strid imot meg, er eg likevel trygg. 4 Eitt bed eg Herren om, og det stundar eg etter: at eg får bu i Herrens hus alle mine levedagar, så eg kan sjå hans velvilje og grunda i hans tempel. 5 Han gøymer meg i si hytte på den vonde dagen. Han løyner meg ¬i sitt skjermande telt og tek meg opp på berget. 6 No lyfter eg høgt mitt hovud over mine fiendar ¬rundt ikring meg. Med jubel vil eg bera fram takkoffer i Herrens telt og syngja og spela for han. * 7 Høyr meg, Herre, når eg ropar, ver meg nådig og svar meg! 8 Eg kjem i hug at du har sagt: «De skal søkja mitt åsyn.» Herre, eg søkjer ditt åsyn. 9 Løyn ikkje ditt andlet for meg! Vis ikkje din tenar bort i harme, du som har vore mi hjelp. Slepp meg ikkje, ¬og forlat meg ikkje, du Gud som er min frelsar! 10 Om far min og mor mi ¬forlèt meg, vil Herren ta imot meg. 11 Herre, lær meg dine vegar, og før meg på dei rette stigar for mine fiendar skuld! 12 Gjev meg ikkje over ¬til grådige fiendar! Falske vitne står opp imot meg, dei frøser og trugar med vald. 13 Eg trur for visst at eg skal få sjå Herrens godhug her ¬i livsens land. 14 Venta på Herren, ¬ver frimodig og sterk! Ja, venta på Herren!