Bible

1 Pris Herren, for han er god, hans miskunn varer ¬til evig tid! 2 Så skal Herrens utløyste seia, dei som han løyste ut or nauda 3 og samla frå andre land, frå aust og vest, frå nord og sør. 4 Somme fór vilt ¬i øydemark og hei; dei fann ikkje veg ¬til ein by å bu i. 5 Dei var svoltne og tyrste og hadde ikkje kraft i si sjel. 6 Då ropa dei i si naud ¬til Herren, og han fria dei ut or trengslene. 7 Han førte dei ¬på den rette vegen, så dei kom til ein by ¬dei kunne bu i. 8 Dei skal takka Herren ¬for hans miskunn, at han gjer under ¬for menneska, 9 at han sløkkjer ¬deira brennande torste og mettar dei svoltne ¬med det som godt er. 10 Somme sat ¬i stummande mørker, hjelpelause, bundne i jern, 11 fordi dei hadde stått ¬Guds ord imot og vanvørdt dei råd ¬Den Høgste gav. 12 Deira hjarto var tyngde ¬av møde; dei snåva, ¬og det var ingen som hjelpte. 13 Då ropa dei i si naud ¬til Herren, og han frelste dei ut ¬or trengslene. 14 Han førte dei ut ¬or stummande mørker og sleit deira lekkjer sund. 15 Dei skal takka Herren ¬for hans miskunn, at han gjer under ¬for menneska, 16 at han sprengjer bronseportar og slår jernbommar sund. 17 Somme vart dårar ¬ved si syndige ferd, dei laut lida ¬for sine misgjerningar. 18 Alle slag mat baud dei imot, dei kom heilt til dødens portar. 19 Då ropa dei i si naud ¬til Herrren, og han frelste dei ut ¬or trengslene. 20 Han sende sitt ord og lækte dei og fria dei frå grava. 21 Dei skal takka Herren ¬for hans miskunn, at han gjer under for menneska. 22 Dei skal bera fram takkoffer og fortelja med fryd ¬om hans gjerningar. 23 Somme fór ut på havet ¬med skip, dreiv handel på store hav. 24 Dei fekk sjå ¬Herrens gjerningar, hans underverk ute på djupet. 25 Han baud, og det bles opp ¬til uver, havsens bylgjer gjekk høge. 26 Dei steig mot himmelen, ¬sokk i djupet, så folk miste motet i nauda. 27 Dei tumla og raga som drukne, var heilt frå sans og samling. 28 Då ropa dei i si naud ¬til Herren, og han førte dei ut ¬or trengslene. 29 Han fekk stormen til å stilna, havsens bylgjer fall til ro. 30 Glade vart dei då det stilna; han førte dei ¬til den hamn dei ynskte. 31 Dei skal takka Herren ¬for hans miskunn, at han gjer under ¬for menneska. 32 Dei skal lova han ¬når folket er samla, og prisa han der dei eldste sit. 33 Han gjorde elvar til øydemark, vassrike kjelder ¬til tyrstande land 34 og grøderik jord til saltlende; for dei som budde der, ¬var vonde. 35 Han gjorde øydemark ¬til sevgrodd tjørn og det turre landet til kjelder. 36 Der lét han dei sveltande ¬slå seg ned, dei fekk grunnleggja ein by ¬til å bu i. 37 Dei sådde åkrane til, ¬planta vintre og hausta frukta og grøda. 38 Han velsigna folket, ¬det voks seg stort, og han lét det ikkje vanta fe. 39 Men sidan minka dei i tal; dei vart bøygde og tyngde av ulukke og sorg. 40 Han auste vanvørdnad ¬ut over stormenn og lét dei villa seg bort ¬i veglaus audn, 41 men lyfte dei fattige opp ¬or armod og gjorde deira ætter ¬til ein talrik flokk. 42 Dei ærlege ser det ¬og gleder seg, men all vondskap ¬må lata att sin munn. 43 Den som er vis, ¬skal merka seg dette og akta ¬på Herrens velgjerningar.