Bible

1 Lov Herren, mi sjel! Stor er du, Herre, min Gud! I høgd og herlegdom ¬har du kledt deg, 2 ljoset er kappa du sveiper ¬deg i. Du har spent himmelen ut ¬som ein teltduk 3 og tømra din høgsal i vatnet. Du gjer skyer til di vogn og fer fram ¬på vengene åt vinden. 4 Vindar gjer du til sendebod, eld og logar til dine tenarar. 5 Du grunnla jorda ¬på hennar søyler, aldri i æve skal ho rikkast. 6 Havdjupet gøymde henne ¬som ei kappe, vatnet stod over fjella. 7 Men det flydde ¬for ditt trugsmål, laut røma for ditt toremål. 8 Det steig over fjell ¬og seig ned i dalar, til staden du hadde fastsett ¬for det. 9 Du sette ei grense ¬det ikkje går over, det skal ikkje gøyma ¬jorda meir. 10 Du lèt kjelder strøyma fram ¬i dalane, bekker renn mellom fjella. 11 Dei gjev vatn ¬til alle villdyr på marka, der sløkkjer villesla sin torste. 12 Der har fuglane ¬under himmelen reir, dei syng mellom greinene. 13 Du vatnar fjella frå din høgsal, og jorda fyllest ¬med grøda du gjev. 14 Gras lèt du gro for dyra, og for menneska vokstrar ¬som dei kan dyrka. Slik lèt du brødet koma ¬frå jorda 15 – og vinen som gjer ¬menneske glade. Du lèt andletet skina av olje, og gjev brød ¬som styrkjer mennesket. 16 Herrens tre får sløkkja torsten, sedrane på Libanon, ¬som han har planta. 17 I dei byggjer fuglane reir, i sypressen har storken ¬sitt hus. 18 I dei høgaste fjell ¬har steinbukken sin heim, i bergskortene ¬finn grevlingen livd. 19 Du skapte månen ¬til tidarmerke, og sola, ¬som veit når ho skal glada. 20 Du sender mørker, ¬og natta kjem; då krek dei fram, ¬alle dyr i skogen. 21 Unge løver brøler etter rov og krev at Gud skal gje ¬dei føde. 22 Så renn sola, dei smyg seg bort og legg seg til ro i sine holer. 23 Då går mennesket ¬til si gjerning, vil gjera sitt arbeid ¬alt til kvelds. 24 Herre, kor mange ¬dine gjerningar er! Og alle har du gjort dei ¬med visdom; jorda er full av det du ¬har skapt. 25 Der er havet, så stort og vidt, med ei uteljande mengd av små og store dyr. 26 Der går skipa, der er Leviatan, som du har skapt ¬til å leika seg i havet. 27 Alle ventar dei på deg, at du skal gje dei mat i rette tid. 28 Du strøyer ut, ¬og dei kan sanka; du opnar handa og mettar dei med gode gåver. 29 Løyner du ditt andlet, ¬vert dei gripne av redsle; tek du livsanden frå dei, ¬døyr dei og vert atter til jord. 30 Du sender din Ande, ¬og liv vert skapt, heile jordflata nyar du opp att. 31 Gjev Herrens ære må vara evig, og Herren gleda seg ¬over sitt verk! 32 Når han ser på jorda, skjelv ho; når han rører fjella, ryk dei. 33 Eg vil syngja for Herren ¬heile mitt liv og prisa min Gud ¬så lenge eg er til. 34 Gjev Herren ¬må ta vel imot mitt kvad, så eg kan gleda meg i han. 35 Lat syndarane kverva frå jorda, lat ingen gudlaus finnast meir! Lov Herren, mi sjel! Halleluja!