Bible

1 Kven trudde det bodet vi høyrde, og kven fekk sjå Herrens makt? 2 Han rann som ein kvist ¬for Guds åsyn, som ein renning or turr jord. Nokon herleg skapnad ¬hadde han ikkje, det var ingen hugnad å sjå han. 3 Vanvørd var han, ¬folk heldt seg unna, ein mann i pinsler, ¬velkjend med sjukdom, ein svivørd mann ¬som ingen ville sjå på; vi rekna han for inkje. 4 Sanneleg, våre sjukdomar ¬tok han på seg, og våre pinsler bar han. Vi trudde han var heimsøkt, slegen av Gud og ille plaga. 5 Men han vart såra for våre brot og sundbroten for våre synder. Straffa låg på han, ¬så vi skulle ha fred, og ved hans sår ¬har vi fått lækjedom. 6 Vi fór alle vilt som sauer, vi vende oss kvar til sin veg. Men Herren lét råka han det vi alle var skuld i. 7 Ille medfaren vart han, men bar det audmjukt; han lét ikkje opp sin munn, som lammet dei fører ¬til slakting, og sauen som teier ¬når han vert klypt; han lét ikkje opp sin munn. 8 Gjennom trengsle og dom ¬vart han teken bort. Men kven i hans samtid ¬vørde vel det? Bortriven vart han ¬or levandelandet, for sitt folks brot laut han døy. 9 Dei gav han ei grav ¬mellom gudlause, hjå ein rikmann, ¬då han var død, endå han ikkje ¬hadde gjort nokon urett, og det ikkje fanst svik ¬i hans munn. 10 Det var Herrens vilje å knusa han med sjukdom. Men fordi han gav sitt liv ¬til soning, skal han få etterkomarar ¬og leva lenge, og ved han skal Herrens vilje ¬ha framgang. 11 Etter all si møde og sjelenaud skal han sjå ljos og mettast. Og når dei kjenner han, skal han, min rettferdige tenar, gjera dei mange rettferdige; for han har bore deira synder. 12 Difor gjev eg han ¬dei mange til del, og dei sterke skal han få ¬til hærfang, fordi han gav sitt liv i døden og vart rekna ¬mellom brotsmenn. Han tok på seg synda ¬åt dei mange og bad for brotsmenn.