Bible

1 Så seier Herren: Kvar er det ¬skilsmålsbrevet som eg har sendt mor dykkar ¬bort med? Eller kven hadde krav på meg, så eg laut selja dykk til han? Nei, de vart selde ¬fordi de synda, og mor dykkar vart bortsend ¬fordi de sveik meg. 2 Kvifor fann eg ingen då ¬eg kom, kvifor fekk eg ikkje svar ¬då eg ropa? Er mi hand for kort til å frelsa, har eg ikkje kraft til å berga? Med eit trugande ord ¬legg eg sjøen turr og gjer elvar til øydemark, så fisken døyr av torste og ligg og rotnar ¬fordi vatnet er borte. 3 Eg kler himmelen i svart og sveiper han i syrgjebunad. 4 Herren min Gud har gjeve meg ei læresveins-tunge, så eg med mitt ord ¬kan styrkja den trøytte. Kvar morgon ¬vekkjer han mitt øyra, så eg kan høyra ¬på læresveins vis. 5 Herren min Gud ¬har opna mitt øyra. Eg sette meg ikkje imot og drog meg ikkje unna. 6 Min rygg baud eg fram ¬til dei som slo, mine kinn til dei ¬som reiv meg i skjegget. Eg gøymde ikkje mitt andlet for vanære og spytt. 7 Herren min Gud ¬kjem meg til hjelp; difor skjemmest eg ikkje. Difor gjer eg andletet ¬hardt som flint, og eg veit at eg ikkje ¬vert til skammar. 8 Han er nær, han som hjelper meg ¬til min rett. Kven vil føra sak mot meg? Lat oss møtast for retten! Kven er min motpart? Lat han stiga fram! 9 Sjå, Herren min Gud ¬kjem meg til hjelp. Kven vil døma meg skuldig? Dei vert alle utslitne ¬som ein kledning, mòl skal eta dei opp. 10 Dei av dykk ¬som har age for Herren, skal høyra på hans tenar. Den som ferdast i mørker og ikkje ser det minste ljos, han kan lita på Herrens namn og stø seg til sin Gud. 11 Men de som kveikjer opp eld og skyt brannpiler ¬til alle kantar, gå inn i den logande elden, mellom pilene ¬som de har kveikt! Frå mi hand ¬kjem dette over dykk, i pinsle skal de liggja.