Bible

1 Ve dei som fer ned ¬til Egypt etter hjelp og set si lit til hestar, som stolar på vogner ¬fordi dei er mange, og på hestfolk ¬fordi dei er sterke, men ikkje vender seg ¬til Israels Heilage og ikkje søkjer råd hjå Herren. 2 Men han òg er vis ¬og lèt ulukka koma, sine ord tek han ikkje att. Han reiser seg mot flokken ¬av dei som gjer vondt, mot ugjerningsmenn ¬som kjem med hjelp. 3 Egyptarane er menneske ¬og ikkje Gud, deira hestar er kjøt og ¬ikkje ånd. Når Herren retter ut si hand, skal hjelparen snåva, og den som har fått hjelp, falla; og alle skal dei gå til grunne. 4 For så har Herren sagt til meg: Liksom løva, den unge løva, knurrar over sitt rov og ikkje vert skræmd ¬av gjætarars rop eller dukkar seg ned ¬når dei bråkar, om heile flokken samlar seg ¬mot henne, såleis skal Herren, ¬Allhærs Gud, stiga ned og strida på Sions fjell og haug. 5 Liksom fuglane ¬breier ut sine venger, skal Herren, Allhærs Gud, verna om Jerusalem. Han skal verna og berga, skåna og fria ut. 6 Vend om, de Israels søner, til han de fall så djupt ifrå! 7 Den dagen skal de alle ¬kasta frå dykk avgudane av sølv og gull, som de sjølve har laga ¬– til synd. 8 Assur skal falla for eit sverd som ikkje vert svinga ¬av menneske; det sverdet ¬som gjer ende på han, er det ikkje ein mann ¬som lyfter. Han skal røma for sverdet, og hans unge stridsmenn skal setjast til tvangsarbeid. 9 Hans berg skal dra bort ¬i redsle, hans hovdingar røma frå fana. Så lyder ordet frå Herren, som har ein eld i Sion, ein omn i Jerusalem.