Bible

1 Domsord mot Damaskus. Sjå, no er det ute ¬med Damaskus! Byen skal verta ein grushaug. 2 Byane kring Aroer ¬skal verta folketome; buskapar skal liggja ¬og kvila der, og ingen skal skræma dei. 3 Efraim skal missa si faste borg og Damaskus sitt kongedøme. Det som er att av Aram, skal ikkje ha større ære ¬enn Israel, lyder ordet frå Herren, ¬Allhærs Gud. 4 Den dagen vert det smått ¬med Jakobs herlegdom, hans gode hold tærest bort. 5 Det går som når skurdfolket samlar aksa med armen og skjer dei av; det er som når ein sankar aks nede i Refa’im-dalen. 6 Berre ein etterhaust vert att, som når ein slår ned oliven: to – tre frukter øvst i treet og fire – fem på greinene, lyder ordet frå Herren, ¬Israels Gud. 7 Den dagen skal mennesket sjå opp til sin skapar, og retta augo ¬mot Israels Heilage. 8 Dei skal ikkje venda seg ¬til dei altar som deira hender har gjort, eller sjå på det ¬deira fingrar har laga, Asjera-pålane ¬og røykjelsesaltara. 9 Den dagen skal ¬deira festningsbyar liggja så aude som dei stader hevittane og amorittane ¬drog bort ifrå då israelittane kom, og landet skal vera ¬ei øydemark. 10 For du har gløymt Gud, ¬din frelsar, berget, ditt vern, ¬har du ikkje kome i hug. Difor kan du planta ¬den finaste hage og setja framande vintre i han. 11 Om du får dei til å veksa ¬den dagen du plantar, og spira den morgonen du sår, vert frukta borte ¬når sjukdomen kjem, ein skade som ikkje kan ¬lækjast. 12 Ve oss! ¬Høyr brusen av mange folk! Det brusar som havet. Høyr dønet av folkeætter! Det dyn som veldig vatn, 13 det er som duren ¬av mektige bylgjer. Men når Herren trugar dei, rømer dei langt av stad. Dei vert drivne som agner ¬for vinden på haugane, som den kvervlande tistel ¬for stormen. 14 Om kvelden er det redsle ¬som rår, men før morgonen renn, ¬er dei borte. Så går det dei som ¬plyndrar oss, slik lagnad får dei ¬som ranar oss.