Psalms 141
1 Ein salme av David. / Herre, eg ropar på deg, skunda deg til meg! Vend øyra til mi røyst, no eg ropar til deg!
2 Lat bøni mi gjelda som røykoffer for di åsyn, mine upplyfte hender som kvelds-matoffer!
3 Herre, set vakt for munnen min, vara mi lippe-dør!
4 Bøyg ikkje mitt hjarta til noko vondt, til å gjera ugudlege gjerningar saman med menn som gjer urett, og lat meg ikkje eta av deira lostemat!
5 Lat ein rettferdig slå meg i kjærleik og tukta meg! Slik hovudolje skal ikkje mitt hovud forsmå! Um det varer, so set eg mi bøn mot deira vondskap.
6 Deira domarar vert støytte utfor fjellveggen, og sjølve skynar dei at mine ord var ljuvlege.
7 Som når ein pløgjer og skjer upp jordi, so ligg beini våre spreidde ikring attmed helheims-porten.
8 For upp til deg, Herre, Herre, ser mine augo, til deg flyr eg; tøm ikkje ut mi sjel!
9 Vara meg for fella dei hev sett for meg, og for snarone åt dei som gjer urett!
10 Lat dei ugudlege falla i sine eigne garn, medan eg gjeng uskadd framum!