Bible

1 Send landsherren dei lamb han skal hava, frå Sela igjenom øydemarki til fjellet åt Sions dotter! 2 Som flaksande fuglar, som fuglungar, skræmde or reiret, skal Moabs døtter vera attmed vadi yver Arnon. 3 Gjev råd, finn utveg åt oss! Lat skuggen din vera som natti, no midt på ljose dagen! Gjev livd åt dei burtdrivne, svik ikkje dei som flyr! 4 Lat mine burtdrivne born finna tilhald hjå deg! Ver ei livd for Moab i mot tynaren! For det er ute med valdsmannen, øydeleggjingi fær ende, og trælkarane fer or landet. 5 Då skal kongsstolen verta grunnfest ved mildskap, og ein konge skal sitja trygt på han i Davids tjeld, ein fyrste som fer etter det som rett er, og som fremjar rettferd. 6 Me hev høyrt um Moabs ovstore ovmod, um hans byrgskap, ovmod og storlæte, um hans tome skryt. 7 Difor skal Moab jamrar yver Moab, alle skal jamra seg; yver druvekakone i Kir-Hareset skal dei sukka i djup ørvæna. 8 For Hesbons marker hev visna, og Sibma-vintreet, som med sine soldruvor slo folkehovdingane til jordi; rankane nådde radt til Jaser og villa seg ut i øydemarki; greinene breidde seg ut og for yver havet. 9 Difor græt eg med Jaser yver Sibma-vintreet; med tårone mine vatnar eg deg, Hesbon, og deg, El'ale! For yver din frukthaust og din vinhaust slær fagnadrop ned. 10 Gleda og fagnad kverv or aldehagane, og i vingardane høyrest ikkje gledesongar eller fagnadrop; ingen trakkar druvor i persone; fagnadropet let eg tagna. 11 Difor bivrar mitt brjost for Moab som citarstrenger, og mitt hjarta for Kir-Heres. 12 Og når Moab viser seg på offerhaugen og møder seg ut der, og han gjeng til heilagdomen sin og bed, so vinn han inkje med det. 13 Dette er det ordet som Herren fordom tala mot Moab. 14 Men no talar Herren so: Innan tri år - so som ein leigekar reknar åri - skal Moabs herlegdom vera lite vyrd, endå der er so mykje folk, og leivningen som er att, skal vera liten og vesal, ikkje mykje verd.