Psalms 88
1 Господи, Боже на моето спасение, дење Те повикувам и ноќе сум пред Тебе:
2 за да дојде пред Тебе молитвата моја, приклони го увото Свое кон молбата моја, Господи,
3 зашто душата моја е полна со јад и животот ми се приближи до адот.
4 Се изедначив со оние што слегуваат во гроб; станав како немоќен човек,
5 како фрлени и ранети што лежат во гроб, за кои Ти веќе не се сеќаваш; тие се оттурнати од Твојата рака.
6 Ме положи во подземен ров, во мрак и во смртна сенка.
7 Ја истури врз мене Твојата јарост, и со сите Свои бранови ме поразуваш.
8 Ти ги оддалечи од мене моите познати, ме направи одвратен за нив; затворен сум и не можам да излезам.
9 Очите мои ослабеа од тага: цел ден викам кон Тебе, Господи, ги протегам рацете кон Тебе.
10 Зар за мртовци ќе правиш чуда? Зар сенките ќе се кренат и ќе Те слават?
11 Зар во гроб некој ќе кажува за Твојата милост и за Твојата вистина — во местото на распаѓањето?
12 Зар во темнината ќе ги објавуваат Твоите чудеса, и во земјата на заборавот — Твојата правда?
13 Но јас повикав кон Тебе, Господи, и наутро молитвата моја доаѓа пред Тебе.
14 Зошто, Господи, ја оттурнуваш душата моја и го одвраќаш лицето Свое од мене?
15 Јас сум несреќен и од раната младост се мачам; страдам во ужас и очаен сум.
16 Над мене се надви Твојата јарост, Твоите заплашувања наполно ме скршија.
17 Секој ден ме опкружуваат како вода: од сите страни ме опседнуваат.
18 Ти го оддалечи од мене ближниот и пријателот; мракот ми е единствен другар.