Philippians 2
1 И така, ако во Христос има некаква утеха, ако има некаков поттик од љубовта, ако има некакво заедништво со Духот, ако има некое милосрдие и сострадание,
2 исполнете ја мојата радост: бидете со една мисла, бидејќи имате една и иста љубов, и бидете еднодушни и едномислени;
3 не правете ништо од честољубие или за празна слава, но од понизност сметајте се еден друг за погорен од себеси!
4 Не грижете се секој само за себе, туку и за другите!
5 Бидејќи вие треба да ги имате истите мисли, што ги има Исус Христос,
6 Кој, иако беше во Божји лик, не сметаше дека треба да го искористи тоа што е еднаков со Бога;
7 но Сам Себе се понизи, земајќи лик на слуга се изедначи со луѓето и по изглед се покажа како човек;
8 Сам Себе се понизи, послушен сѐ до самата смрт, смрт на крст.
9 Па затоа и Бог Го превозвиши и Му даде име што е над секое име,
10 та во името на Исус да се поклони секое колено на сѐ што е небесно, земно и подземно,
11 и секој јазик да исповеда дека Исус Христос е Господ, за слава на Бог Отецот.
12 Затоа, возљубени мои, како што секогаш ме слушавте, не само во мое присуство, туку многу повеќе сега, кога сум отсутен, со страв и трепет градете го своето спасение,
13 зашто Бог е Оној Кој во вас прави да сакате и да дејствувате според Неговата добра волја.
14 Правете сѐ без мрморење и двоумење,
15 за да бидете прави и чисти, непорочни чеда Божји, сред изопачено и развратно поколение, во кое светите како светила во светот,
16 држејќи се за словото на животот, за моја гордост во денот Христов, дека не трчав напразно и не се трудев напразно.
17 Но, иако се излевам како жртва леаница и за служба на вашата вера, се радувам сам и се радувам со сите вас.
18 Така исто радувајте се и вие и зарадувајте ме!
19 А се надевам во Господ Исус дека наскоро кај вас ќе го пратам Тимотеј, та и јас, откако ќе разберам како сте, да се утешам со духот.
20 Всушност, немам ниту еден истомисленик, кој толку искрено би се грижел за вас.
21 Зашто сите си го бараат своето, а не она на Исус Христос;
22 а неговата опитност е позната; тој, како син на татко, слугуваше заедно со мене при благовестувањето.
23 Него, пак, се надевам дека ќе го испратам веднаш, штом ќе дознаам што ќе стане со мене;
24 а се надевам во Господ дека и сам скоро ќе дојдам кај вас.
25 Сметам дека е потребно кај вас да го испратам братот Епафродит, мој сотрудник и соборец во војувањето, а ваш пратеник и помагач во потребите мои,
26 бидејќи тој копнееше да ве види сите вас и многу жалеше што сте чуле дека бил болен.
27 Зашто тој боледуваше дури до умирање; но Бог го помилува, и не само него, туку и мене, за да не ми се натовари една жалост врз друга.
28 Поради тоа го испратив поскоро, та, штом ќе го видите пак, да се израдувате, а јас да бидам помалку нажален.
29 Примете го, пак, во Господ со секаква радост, и такви почитувајте,
30 бидејќи за Христовото дело тој беше скоро на умирање, не жалејќи го својот живот за да го дополни недостигот на вашата служба кон мене.