Mark 14
1 По два дни беше Пасха и празникот Бесквасници. А првосвештениците и книжниците сакаа да Го фатат на измама и да Го убијат;
2 но велеа: „На празникот не, за да не стане бунт меѓу луѓето.“
3 А кога беше Тој во Витанија, во куќата на Симон Лепрозниот, и седеше на трпеза, дојде една жена со шишенце скапоцен и чист нардов мирис и, кога го искрши шишенцето, го изли мирисот врз главата Негова.
4 А некои негодуваа во себе и говореа: „Зошто мирисот да се растура?
5 Тоа можеше да се продаде за повеќе од триста денарии, и да им се раздадат на сиромасите.“ И негодуваа против неа.
6 Но Исус рече: „Оставете ја неа; зошто ја буните? Таа направи добро дело за Мене!
7 Сиромасите секогаш ги имате со вас и кога сакате, можете да им направите добро; но Мене Ме немате секогаш.
8 Тоа што можеше, таа го направи: однапред го помаза телото Мое за погребение.
9 Вистина ви велам: каде и да се проповеда ова Евангелие, по целиот свет ќе се прикажува за нејзин спомен и тоа, што го направи таа.“
10 Тогаш Јуда Искариот, еден од дванаесетте, отиде кај првосвештениците за да им Го предаде.
11 А тие, штом чуја, се зарадуваа и ветија да му дадат пари. И бараше погодно време за да Го предаде.
12 Во првиот ден на Бесквасници, кога го колеа Пасхалното јагне, учениците Негови Му рекоа: „Каде сакаш да отидеме и да приготвиме, за да ја јадеш Пасхата?“
13 И прати двајца од учениците Свои, па им рече: „Отидете в град; и ќе ве сретне еден човек, што ќе носи вода во стомна; одете по него.
14 И каде што ќе влезе тој, кажете му на домаќинот: ‚Учителот прашува: каде е собата, во која ќе ја јадам Пасхата со учениците Свои?‘
15 И тој ќе ви покаже голема соба, послана, приготвена; таму згответе ни.“
16 И излегоа учениците Негови и дојдоа во градот, и најдоа како што им беше рекол, па ја приготвија Пасхата.
17 А кога се стемни, Тој дојде со дванаесетте.
18 И кога седеа и јадеа, Исус им рече: „Вистина ви велам: еден од вас, што јаде со Мене, ќе Ме предаде.“
19 Тие се разжалостија и почнаа еден по друг да прашуваат: „Да не сум јас?“
20 А Тој им одговори и рече: „Еден од дванаесетте е, што мака со Мене во чинијата.
21 Но Синот Човечки заминува, како што е пишано за Него. Само тешко му на оној човек, преку кого Синот Човечки ќе биде предаден; подобро ќе беше за тој човек, да не се беше родил!“
22 И кога јадеа, зеде Исус леб, го благослови, го прекрши, па им даде и рече: „Земете, јадете; тоа е Моето тело.“
23 Потоа ја зеде чашата, заблагодари и им ја даде; и се напија од неа сите.
24 И им рече: „Тоа е Мојата крв на Новиот завет, која се пролива за мнозина.
25 Вистина ви велам: Јас нема да пијам веќе од лозовиот плод сѐ до оној ден, кога ќе пијам нов во царството Божјо.“
26 Па, откако испеаја благодарствена песна, се искачија на Маслиновата Гора.
27 И им рече Исус: „Сите ќе се соблазните заради Мене во оваа ноќ, зашто е напишано: ‚Ќе го удрам пастирот и ќе се разбегаат овците.‘
28 Но после, кога ќе воскреснам, ќе отидам во Галилеја пред вас.“
29 А Петар Му рече: „Дури и сите да се соблазнат, јас не!“
30 Му рече Исус: „Вистина, ти велам дека уште денес, во оваа ноќ, пред да запее петел двапати, ти трипати ќе се откажеш од Мене!“
31 Но тој уште повеќе тврдеше: „Ако треба дури и да умрам со Тебе, нема да се одречам од Тебе.“ И сите така рекоа.
32 Пристигнаа во пределот, по име Гетсиманија; и им рече на учениците Свои: „Седете овде, додека отидам да се помолам!“
33 И ги зеде со Себе Петар, Јаков и Јован; се замисли и почна да тагува,
34 па им рече: „Душата Ми е до смрт нажалена; останете тука и бидете будни!“
35 И штом се оддалечи малку, се фрли на земја и се молеше, за да Го одмине овој час, ако е можно;
36 и велеше: „Ава, Оче! Сѐ е можно за Тебе; отклони ја од Мене оваа чаша; сепак не како Јас што сакам, туку како Ти!“
37 Па дојде и ги затече да спијат, и му рече на Петар: „Симоне, спиеш ли? Не можеше ли еден час да бидеш буден?
38 Бидете будни и молете се да не паднете во искушение: духот е бодар, но телото е слабо.“
39 И пак отиде и се помоли, изговарајќи ги истите зборови.
40 А кога се врати, ги најде пак како спијат, зашто очите им беа натежнале; и не знаеја што да Му одговорат.
41 И по третпат дојде и им рече: „Само спиете и почивате! Свршено е, дојде часот; еве, се предава Синот Човечки во рацете на грешници.
42 Станете да одиме! Еве, наближи оној што Ме предава.“
43 И веднаш, додека Тој сѐ уште говореше, Јуда, еден од дванаесетте, дојде, и со него многу народ со мечеви и со стапови, испратени од првосвештениците, книжниците и старешините.
44 А оној, што Го предаваше, им беше дал знак, велејќи: „Кого ќе Го целивам, Тој е: фатете Го и водете Го претпазливо!“
45 Па, кога дојде, веднаш се приближи до Него и рече: „Рави!“ И Го целива.
46 А тие ги кладоа рацете свои на Него и Го фатија.
47 Еден, пак, од оние, што стоеја таму, извади нож, го удри слугата на првосвештеникот и му го отсече увото.
48 Исус им одговори и рече: „Зар како на разбојник сте излегле со ножеви и колови, за да Ме фатите?
49 Секој ден бев со вас во храмот и поучував, и не Ме фативте. Но, нека се исполнат Писмата.“
50 И откако Го оставија, сите се разбегаа.
51 А по Него врвеше еден млад човек, наметнат со платниште на голо тело; и војниците го фатија.
52 Но тој, кога го остави платништето, побегна од нив необлечен.
53 И Го доведоа Исус кај првосвештеникот, и се собраа таму сите првосвештеници, старешини и книжници.
54 А Петар врвеше по Него оддалеку и влезе внатре, во дворот на првосвештеникот; па седна со слугите и се грееше на огнот.
55 Првосвештениците и целиот Синедрион бараа сведоштва против Исус, за да Го убијат, и не наоѓаа.
56 Зашто мнозина лажно сведочеа против Него, но тие сведоштва не се сложуваа.
57 И станаа некои, па сведочеа лажно против Него, велејќи:
58 „Чувме кога Тој говореше: ‚Ќе го урнам овој ракотворен храм и по три дни ќе соѕидам друг, неракотворен.‘“
59 Но ни тоа нивно сведочење не беше еднакво.
60 И првосвештеникот, откако застана на средина, Го праша Исуса говорејќи: „Ништо ли не одговараш? Што сведочат овие против Тебе?“
61 Но Тој молчеше и ништо не одговараше. Првосвештеникот пак Го праша и Му рече: „Ти ли си Христос, Синот на Благословениот?“
62 Исус рече: „Јас сум; и ќе Го видите Синот Човечки како седи од десната страна на Силата и како иде на облаците небески.“
63 А првосвештеникот, пак, ја раскина облеката своја, рече: „Зошто ни се повеќе сведоци?
64 Чувте како хули на Бога; што мислите?“ И сите тие се согласија дека заслужува смрт.
65 А некои почнаа да плукаат на Него, да Му го покриваат лицето, да Го удираат и да Му велат: „Проречи!“ И слугите Го удираа по образите.
66 Кога Петар беше долу во дворот, дојде една од слугинките на првосвештеникот,
67 па, штом го виде Петар како се грее, погледна во него и рече: „И ти беше со Исус од Назарет.“
68 Но тој одрече, велејќи: „Не знам, ниту разбирам што говориш.“ И излезе надвор пред дворот и запеа петел.
69 Слугинката, кога го виде повторно, почна да им зборува на оние што стоеја таму: „И овој е од нив!“
70 Тој пак одрече. Подоцна, оние, што стоеја таму, му рекоа на Петар: „Навистина, и ти си од нив; бидејќи си Галилеец, а и говорот ти е таков!“
71 А тој почна да се колне и се заколна: „Не Го познавам Овој Човек, за Кого говорите!“
72 И по вторпат петел запеа. Петар се сети на зборовите, што му ги кажа Исус: „Уште пред двапати петел да запее, трипати ќе се одречеш од Мене.“ И почна да плаче.