Bible

1 Беше, пак, болен некој си Лазар, од Витанија, од селото на Марија и нејзината сестра Марта. 2 А Марија, чиј брат Лазар се разболе, беше онаа која Го помаза Господ со миро и ги избриша нозете Негови со својата коса. 3 Тогаш сестрите нарачаа по Него, велејќи: „Господи, ете, оној што го ми­луваш, болен е.“ 4 Штом чу Исус, рече: „Таа болест не е за умирање, туку за слава Божја, за да се прослави Синот Божји преку неа.“ 5 А Исус ги сакаше Марта, нејзината сестра, и Лазар. 6 А кога чу дека е болен, тогаш ос­та­на уште два дни во местото каде што се наоѓаше. 7 Потоа им рече на учениците: „Да отидеме пак во Јудеја!“ 8 Учениците Му рекоа: „Рави, сега са­каа да Те убијат со камења, и пак ли та­му ќе одиш?“ 9 Исус одговори: „Нели има дванаесет часови во денот? Кој оди дење, не се сопнува, зашто ја гледа светлината на овој свет; 10 а кој оди ноќе, се сопнува, зашто не­ма светлина во него.“ 11 Ова им го кажа, а потоа им рече: „Лазар, пријателот наш, заспал; но ќе отидам да го разбудам.“ 12 Тогаш учениците Негови рекоа: „Господи, ако заспал, ќе стане.“ 13 Исус го рече тоа за смртта негова, а тие мислеа дека говори за заспивање со сон. 14 Тогаш Исус рече отворено: „Лазар умре! 15 Но се радувам заради вас што не бев таму, та да поверувате — туку, да отидеме кај него.“ 16 Тогаш Тома, наречен Близнак, им рече на учениците: „Да отидеме и ние да умреме со него.“ 17 Кога дојде Исус, откри дека тој ве­ќе четири дена е во гроб. 18 А Витанија беше близу до Еру­са­лим, околу петнаесет стадии; 19 и мнозина Јудејци беа дошле кај Марта и Марија да ги утешат за нив­ни­от брат. 20 Кога чу Марта дека доаѓа Исус, из­лезе пред Него; а Марија седеше дома. 21 Тогаш Марта Му рече на Исус: „Господи, ако беше Ти овде, брат ми не­маше да умре. 22 Но и сега знам што и да посакаш од Бога, Бог ќе ти даде.“ 23 Исус ѝ рече: „Твојот брат ќе вос­кресне!“ 24 Марта Му рече: „Знам дека ќе воскресне при воскресението, во пос­ледниот ден.“ 25 А Исус ѝ рече: „Јас сум воскресени­ето и животот; кој верува во Мене, и да умре, ќе живее. 26 И секој што живее и верува во Ме­не, нема да умре довека. Го веруваш ли тоа?“ 27 Таа Му одговори: „Да, Господи, јас поверував дека си Ти Христос, Синот Божји, што треба да дојде во светот.“ 28 Штом го рече тоа, отиде и ја повика сестра си Марија тајно, велејќи: „Учителот е овде и те вика.“ 29 Таа кога чу, стана бргу и отиде кај Него; 30 зашто Исус уште не беше дошол во селото, а стоеше каде што Го беше до­чекала Марта. 31 Јудејците, што беа со неа дома и ја утешуваа, кога видоа дека Марија стана бргу и излезе, отидоа и тие по неа, мислејќи дека ќе оди на гробот да плаче. 32 А Марија, штом пристигна таму ка­де што беше Исус и кога Го виде, падна пред нозете Негови и рече: „Господи, да беше ти овде, немаше да умре брат ми!“ 33 Исус, пак, кога ја виде како плаче, и Јудејците што беа дошле со неа како плачат, се натажи и се потресе, 34 па рече: „Каде сте го положиле?“ Му рекоа: „Господи, дојди и види!“ 35 Исус просолзи. 36 Тогаш Јудејците рекоа: „Гледај, колку го сакал!“ 37 Некои од нив, пак, велеа: „Не мо­жеше ли Овој, што ги отвори очите на слепиот, да направи и овој да не умре?“ 38 А Исус, пак, се нажали во Себе и дојде до гробот; тоа беше пештера и ка­мен навален на неа. 39 Рече Исус: „Кренете го каменот!“ Марта, сестрата на умрениот, Му рече: „Господи, мириса веќе; има четири дена откако е умрен!“ 40 Исус ѝ рече: „Не ли ти реков дека, ако веруваш, ќе ја видиш славата Божја?“ 41 Тогаш го дигнаа каменот каде што лежеше умрениот. А Исус ги подигна очите угоре и рече: „Оче, Ти благода­рам што Ме услиши. 42 Јас знаев дека Ти секогаш Ме услишуваш; но ова го реков заради на­родов што стои наоколу, за да поверуваат дека Ти си Ме пратил.“ 43 Кога го рече ова, извика со висок глас: „Лазаре, излези надвор!“ 44 излезе умрениот, завиткан во платно по рацете и нозете; а лицето забрадено со крпа. Им рече Исус: „Одвиткајте го и оставете го да оди!“ 45 Тогаш мнозина од Јудејците што беа дошле со Марија и видоа што на­прави Исус, поверуваа во Него. 46 Некои од нив отидоа кај фарисеите и им рекоа што направи Исус. 47 Тогаш првосвештениците и фарисе­ите се собраа на совет и рекоа: „Што да правиме? Овој Човек прави многу чуда. 48 Ако Го оставиме така, сите ќе пове­руваат во Него и ќе дојдат Римјаните, па ќе ни ја одземат и земјата и народот.“ 49 А еден, пак, од нив, Кајафа, кој таа година беше првосвештеник, им рече: „Вие ништо не знаете, 50 ниту помислувате дека е поарно за нас да умре еден човек за народот, от­колку сиот народ да пропадне.“ 51 А ова не го рече тој сам од себе, ту­ку, бидејќи беше првосвештеник таа го­дина, прорече дека Исус ќе умре за на­родот; 52 и не само за народот, туку и за да ги собере заедно растурените Божји чеда. 53 Од тој ден се согласија да Го убијат. 54 Заради тоа Исус веќе не одеше јав­но меѓу Јудејците, а оттаму отиде во крај, близу една пустина, во градот на­речен Ефрем, и таму се задржа со уче­ниците Свои. 55 А се наближуваше јудејскиот праз­ник Пасха и мнозина од тој крај отидоа во Ерусалим пред Пасхата, за да се очистат. 56 Тогаш Го бараа Исус и, стоејќи во храмот, си разговараа меѓу себе: „Што мислите? Нема ли да дојде на праз­ни­кот?“ 57 А првосвештениците и фарисеите беа веќе издале заповед, ако некој дознае каде е, да јави, за да Го фатат.