Jeremiah 14
1 Слово Господово што беше упатено до Еремија за суша.
2 Плаче Јуда, портите му се урнати, лежат на земјата поцрнети, и пискот се крена во Ерусалим.
3 Големците ги праќаат слугите свои по вода; тие одат кај изворите и не наоѓаат вода; се враќаат со празни садови; посрамени и смутени, ги покриваат главите свои.
4 Бидејќи земјата напукнала од суша и земјоделците се смутени и ги покриваат главите свои.
5 Дури и кошутата, кога ќе роди во полето, ги остава младите свои, зашто нема трева.
6 И дивите магариња стојат по високите места и голтаат воздух како чакали; очите им се потемнети, зашто нема трева.
7 Иако нашите беззаконија сведочат против нас, но Ти, Господи, постапи со нас заради името Твое; големо е нашето отстапништво, згрешивме пред Тебе.
8 Надеж Израелова, Спасителе негов во зло време! Зошто си како туѓинец во оваа земја, како патник што дошол да преноќева?
9 Зошто си како уморен човек, како јунак што нема сила да спасува? А и покрај сето тоа, Господи, Ти си меѓу нас и името Твое се призива од нас. Не оставај нѐ!
10 Така зборува Господ кон овој народ. Бидејќи сакаат да скитаат, не ги запираа нозете свои, Господ не благоволи кон нив, се сети сега за беззаконијата нивни и ги казнува гревовите нивни.
11 И ми рече Господ: „Немој да се молиш за доброто на овој народ.
12 Ако постат, нема да го чујам пискотот нивни; и, ако принесат и сепаленица и дар, нема да ги примам; но со меч, со глад, и со помор ќе ги истребам.“
13 Тогаш реков: „Господи Боже, еве пророците им кажуваат: меч нема да видите, и глад нема да има кај вас, а ќе ви дадам траен мир на ова место.“
14 И ми рече Господ: „Пророците пророкуваат лага во Мое име, Јас не сум ги пратил и не сум им дал заповеди, ниту сум им зборувал; тие ви проповедаат лажни виденија и баења, суета и измислици од своето срце.“
15 Затоа вака вели Господ за пророците: „Тие пророкуваат во Мое име, но Јас не сум ги испраќал; тие зборуваат: ‚Мч и глад нема да има во таа земја‘ — со меч и глад ќе бидат истребени тие пророци.
16 И народот, кому му пророкуваат, од глад и меч ќе биде кутнат по улиците ерусалимски, и не ќе има кој да ги погребе — нив и жените нивни, синовите нивни и ќерките нивни; и Јас ќе ја излеам врз нив нивната лошотија.“
17 Па кажи им ги овие зборови: нека се лијат солзи од очите мои дење и ноќе и нека не престануваат, зашто со голем пораз, со тежок удар е поразена девојката, ќерката на мојот народ.
18 Излегувам по полето, а таму — убиени со меч; влегувам во градот, и ете многумина умираат од глад: дури и пророк и свештеник скитаат по земјата и ништо не знаат.
19 Зар наполно го отфрли Јуда? Зар душата Твоја го замрази Сион? Зошто така нѐ поразуваш, за да не можеме да се излечиме? Чекаме мир — а нема ништо добро; чекаме време за спасување — а еве, ужаси.
20 Ја признаваме, Господи, нечесноста своја, беззаконијата на нашите татковци, дека згрешивме пред Тебе.
21 Не отфрлај нѐ нас заради името Твое; не понижувај го престолот на Својата слава: сети се, не разрушувај го Твојот завет со нас.
22 Има ли меѓу незнабожечките суетни богови такви, што можат да дадат дожд, или, пак, може ли небото само од себе да лие голем дожд? Зар не си Ти тоа, Господи Боже наш? На Тебе се надеваме, зашто Ти го создаваш сето тоа.